Ochrona hipokampa podczas radioterapii mózgowia

Streszczenie

Radioterapia jest jedną z głównych metod leczenia chorych na nowotwory mózgowia. W ostatnich latach coraz częściej zwraca się uwagę na pogorszenie jakości życia pacjentów po napromienianiu mózgowia w aspekcie funkcji poznawczych, za które odpowiada głównie hipokamp. Jest on parzystym elementem układu limbicznego, położonym w płatach skroniowych kory kresomózgowia. Wstępne wyniki badań sugerują, iż w następstwie popromiennego uszkodzenia nerwowych komórek macierzystych w obrębie hipokampa dochodzi do ich apoptozy, co wpływa na pogorszenie funkcji poznawczych. Pomimo technicznych możliwości ochrony hipokampa podczas radioterapii mózgowia nadal istnieje wiele kontrowersji odnośnie m.in. techniki, która pozwoliłaby na osłonięcie tego narządu w danej sytuacji klinicznej chorego, nie zmniejszając korzyści z planowanej radioterapii. Nie jest ustalona też dawka tolerancji w napromienianiu hipokampa, która pozwoliłaby na zachowanie funkcjonowania nerwowych komórek macierzystych. Trudna i niejednoznaczna jest metodyczna ocena funkcji poznawczych u pacjentów po radioterapii mózgowia. Jak dotąd wykorzystywano metody subiektywne w postaci testów psychologicznych, np. MMSE, HVLT czy AVLT. Wciąż trwają badania mające na celu poszukiwanie obiektywnego, a zarazem optymalnego sposobu oceny uszkodzenia popromiennego w okolicy hipokampa.