How to be a good Haematologist – conditions on the part of patient and physicians personality

Abstract

choroba hematologiczna powoduje konsekwencje poznawcze, emocjonalne i behawioralne. większość pacjentów, u których zdiagnozowano białaczkę, chłoniaka czy szpiczaka, doświadcza objawów dystresu pod postacią lęku, depresji, gniewu czy poczucia winy. częstą przyczyną negatywnych reakcji emocjonalnych, także u rodzin pacjentów, jest stres zwany sytuacyjnym [1]. Jest on związany ze świadomością zagrożenia stanu zdrowia, z odczuwanymi dolegliwościami fizycznymi i psychicznymi oraz z ograniczeniem sprawności.

część oczekiwań pacjenta przewlekle chorego w klinice hematologii i jego lekarza jest podobnych, przede wszystkim poprawa stanu zdrowia, odsunięcie zagrożenia życia w czasie, poprawa jego jakości. Niektóre z nich mogą jednak stwarzać sytuacje skomplikowane, trudne czy wręcz kontrowersyjne. wzajemne relacje pacjenta i jego lekarza stwarzają pewne wyzwania wobec obu uczestników tych szczególnych kontaktów. Istotny staje się nie tylko poziom wiedzy i kompetencji hematologa, ale w niemniejszym stopniu poziom dojrzałości emocjonalnej i taka struktura osobowości, które pozwalają wyrażać empatię, zdobywać zaufanie, umiejętność współpracy w zespole, tworzyć podstawę prawdziwego porozumienia oraz radzenia sobie w sytuacjach trudnych [2]. Jeśli dodamy do tego potrzebę dociekliwości, konieczność nieustannego kształcenia się, pokory wobec tego, co nieuchronne, możemy uznać, że specjalizacja hematologiczna jest rodzajem misji i niekończącej się pasji.