Strategie doboru krwinek czerwonych dla biorców w różnych sytuacjach klinicznych

Abstract

Przed transfuzją krwinek czerwonych wykonuje się rutynowe testy immunohematologiczne, dzięki którym przetacza się biorcom serologicznie zgodną krew dawców. Wyzwaniem dla serologów jest dobór koncentratu krwinek czerwonych (KKCz), gdy uodpornieni biorcy mają alloprzeciwciała z powodu wcześniejszych transfuzji lub ciąż albo wytworzą autoprzeciwciała w niedokrwistościach autoimmunohemolitycznych (NAIH). Wyzwaniem dla klinicystów jest pilna, ratująca życie transfuzja bez próby zgodności. Są to przetoczenia nagłe (krwawienie) oraz sytuacje, gdy brak jest krwi o wyjątkowych fenotypach. Ważne jest tworzenie narodowych rejestrów rzadkich dawców krwinek czerwonych i uczestnictwo w rejestrze międzynarodowym oraz przekazywanie informacji o skutkach niezgodnego przetoczenia i leczeniu ograniczającym hemolizę. Inne problemy dotyczą szczególnych grup biorców krwi, czyli: płodów, noworodków, niemowląt i pozostałych dzieci. Różnią się one cechami hematologicznymi i immunologicznymi, więc testy zgodności muszą się też różnić. Skomplikowane są transfuzje po transplantacjach komórek krwiotwórczych i narządów, gdy z powodu immunologicznego chimeryzmu dochodzi do hemolizy. Ścisła współpraca między klinicystami i immunohematologami jest konieczna, by zapewnić bezpieczeństwo transfuzji w wymienionych sytuacjach klinicznych opisanych w prezentowanej publikacji.