dostęp otwarty
Endokrynne implikacje otyłości i zabiegów bariatrycznych
- Oddział Chirurgii Ogólnej, Szpital Miejski, ul. 1 Maja 9, Siemianowice Śląskie
- Center in Excellence in Poultry Science, University of Arkansas, Fayetteville, Arkansas, USA
- Szpital Kliniczny im. Dr. Józefa Babińskiego w Krakowie, ul. Mehoffera 10, Kraków
- Katedra Fizjologii i Endokrynologii Zwierząt, Uniwersytet Rolniczy w Krakowie, Al. Mickiewicza 24/28, Kraków
dostęp otwarty
Streszczenie
Otyłość jest szeroko rozpowszechnioną w świecie chorobą związaną z zaburzeniami układu endokrynnego. W ostatnich latach przeważa opinia, że jedynym skutecznym sposobem leczenia otyłości jest zabieg bariatryczny.
Dlatego też celem niniejszej pracy przeglądowej było porównanie publikowanych w ciągu ostatniej dekady poglądów na hormonalną regulację apetytu, przyczyn rozwoju otyłości i procedur bariatrycznych.
Publikacje zostały wybrane pod kątem: 1. przyczyn i konsekwencji otyłości, głównie zaburzeń hormonalnych; 2. rozwoju metod bariatrycznych, począwszy od pierwszej do obecnie stosowanych i perspektywicznych mniej agresywnych; 3. oceny wpływu zabiegów bariatrycznych na endokrynny status pacjenta.
Najczęściej występującymi hormonalnymi zaburzeniami kojarzonymi z otyłością są: dysfunkcja podwzgórzowych szlaków związanych z pobieraniem pokarmu, insulinooporność, zmiany aktywności hormonów jelitowych i patologiczna aktywność hormonalna adipocytów. Obecnie najbardziej rekomendowane procedury bariatryczne to laparoskopowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe na pętli Roux-en-Y, mankietowa resekcja żołądka, regulowana opaska żołądkowa. Procedury bariatryczne, głównie kombinacje restrykcyjne i ograniczające wchłanianie, obniżają masę ciała i eliminują wiele, ale nie wszystkie komponenty syndromu metabolicznego.
Wnioski:
1. Głód i sytość regulowane są przez interakcję nerwowych i endokrynnych sygnałów.
2. Wydzielanie adipokin ze zdrowej tkanki tłuszczowej warunkuje stan przeciwzapalny, zwiększenie insulinowrażliwości i działanie kardioprotekcyjne. Przy zwiększonej objętości tkanki tłuszczowej adipokiny mają działanie prozapalne, aterogenne, mogą wywołać insulinooporność i ogólnie negatywne zmiany systemowe.
3. Zabiegi bariatryczne nie są rozwiązaniem dla wszystkich otyłych pacjentów.
4. Długotrwała, pozabiegowa obserwacja zmian profilu hormonalnego jest niezbędna i powinna być obligatoryjna.
Streszczenie
Otyłość jest szeroko rozpowszechnioną w świecie chorobą związaną z zaburzeniami układu endokrynnego. W ostatnich latach przeważa opinia, że jedynym skutecznym sposobem leczenia otyłości jest zabieg bariatryczny.
Dlatego też celem niniejszej pracy przeglądowej było porównanie publikowanych w ciągu ostatniej dekady poglądów na hormonalną regulację apetytu, przyczyn rozwoju otyłości i procedur bariatrycznych.
Publikacje zostały wybrane pod kątem: 1. przyczyn i konsekwencji otyłości, głównie zaburzeń hormonalnych; 2. rozwoju metod bariatrycznych, począwszy od pierwszej do obecnie stosowanych i perspektywicznych mniej agresywnych; 3. oceny wpływu zabiegów bariatrycznych na endokrynny status pacjenta.
Najczęściej występującymi hormonalnymi zaburzeniami kojarzonymi z otyłością są: dysfunkcja podwzgórzowych szlaków związanych z pobieraniem pokarmu, insulinooporność, zmiany aktywności hormonów jelitowych i patologiczna aktywność hormonalna adipocytów. Obecnie najbardziej rekomendowane procedury bariatryczne to laparoskopowe wyłączenie żołądkowo-jelitowe na pętli Roux-en-Y, mankietowa resekcja żołądka, regulowana opaska żołądkowa. Procedury bariatryczne, głównie kombinacje restrykcyjne i ograniczające wchłanianie, obniżają masę ciała i eliminują wiele, ale nie wszystkie komponenty syndromu metabolicznego.
Wnioski:
1. Głód i sytość regulowane są przez interakcję nerwowych i endokrynnych sygnałów.
2. Wydzielanie adipokin ze zdrowej tkanki tłuszczowej warunkuje stan przeciwzapalny, zwiększenie insulinowrażliwości i działanie kardioprotekcyjne. Przy zwiększonej objętości tkanki tłuszczowej adipokiny mają działanie prozapalne, aterogenne, mogą wywołać insulinooporność i ogólnie negatywne zmiany systemowe.
3. Zabiegi bariatryczne nie są rozwiązaniem dla wszystkich otyłych pacjentów.
4. Długotrwała, pozabiegowa obserwacja zmian profilu hormonalnego jest niezbędna i powinna być obligatoryjna.
Tytuł
Endokrynne implikacje otyłości i zabiegów bariatrycznych
Czasopismo
Numer
Strony
471-484
Opublikowany online
2019-02-11
Wyświetlenia strony
662
Wyświetlenia/pobrania artykułu
2693
Rekord bibliograficzny
Varia Medica 2018;2(6):471-484.
Autorzy
Michał Dyaczyński
Colin G. Scanes
Helena Koziec
Krystyna Pierzchała-Koziec