dostęp otwarty
Duloksetyna i wenlafaksyna — SNRI takie same, czy też nie?
Afiliacje- Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
dostęp otwarty
Streszczenie
Celem artykułu jest porównanie profili farmakologicznych oraz działań klinicznych dwóch wiodących na polskim rynku leków z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny — duloksetyny i wenlafaksyny. Duloksetyna jest wskazana w Polsce w leczeniu epizodów depresyjnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego oraz dolegliwości bólowych towarzyszących obwodowej neuropatii cukrzycowej w zakresie dawek od 60 do 120 mg/dobę. Lek ten może być również przydatny w leczeniu zaburzenia lękowego uogólnionego, a jego wpływ na objawy bólowe towarzyszące zaburzeniom depresyjnym zwiększa prawdopodobieństwo osiągnięcia remisji, co nadal jest wyzwaniem we współczesnej psychiatrii. Duloksetyna może być również skuteczna w leczeniu objawów anergii i apatii dzięki specyficznemu powinowactwu do układu dopaminergicznego mózgu. W praktyce klinicznej należy uwzględnić farmakokinetykę leku i konieczność dopasowania dawek u osób palących oraz w przypadku stosowania innych leków oraz obecności chorób współistniejących. W porównaniu z wenlafaksyną duloksetyna wyróżnia się mniejszym wpływem na ryzyko wzrostu ciśnienia tętniczego oraz mniejszym prawdopodobieństwem występowania objawów odstawiennych.
Streszczenie
Celem artykułu jest porównanie profili farmakologicznych oraz działań klinicznych dwóch wiodących na polskim rynku leków z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny — duloksetyny i wenlafaksyny. Duloksetyna jest wskazana w Polsce w leczeniu epizodów depresyjnych o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego oraz dolegliwości bólowych towarzyszących obwodowej neuropatii cukrzycowej w zakresie dawek od 60 do 120 mg/dobę. Lek ten może być również przydatny w leczeniu zaburzenia lękowego uogólnionego, a jego wpływ na objawy bólowe towarzyszące zaburzeniom depresyjnym zwiększa prawdopodobieństwo osiągnięcia remisji, co nadal jest wyzwaniem we współczesnej psychiatrii. Duloksetyna może być również skuteczna w leczeniu objawów anergii i apatii dzięki specyficznemu powinowactwu do układu dopaminergicznego mózgu. W praktyce klinicznej należy uwzględnić farmakokinetykę leku i konieczność dopasowania dawek u osób palących oraz w przypadku stosowania innych leków oraz obecności chorób współistniejących. W porównaniu z wenlafaksyną duloksetyna wyróżnia się mniejszym wpływem na ryzyko wzrostu ciśnienia tętniczego oraz mniejszym prawdopodobieństwem występowania objawów odstawiennych.
Informacje o artykuleTytuł
Duloksetyna i wenlafaksyna — SNRI takie same, czy też nie?
Czasopismo
Numer
Strony
334-339
Opublikowany online
2018-09-10
Wyświetlenia strony
726
Wyświetlenia/pobrania artykułu
35782
Rekord bibliograficzny
Varia Medica 2018;2(4):334-339.
Autorzy
Tomasz Tafliński