Padaczka należy do grupy chorób, których etiologia jest niejednolita, a patogeneza — wieloczynnikowa. Napady padaczkowe są objawem patologicznej czynności różnych obszarów mózgu w przebiegu wielu procesów chorobowych. Na podstawie wielkości obszaru mózgu, którego dotyczą procesy bioelektryczne napadu padaczkowego, określa się jego typ i formę kliniczną. Większość padaczek to zaburzenia pierwotnie mózgowe. Padaczka to stan chorobowy charakteryzujący się nawracającymi zaburzeniami czynności mózgu, występującymi napadowo, zazwyczaj z towarzyszącymi zaburzeniami świadomości, a także z innymi zaburzeniami napadowymi: ruchowymi, czuciowymi lub wegetatywnymi. Jest to spowodowane patologicznym procesem pobudzenia mózgu, z jego nieprawidłową czynnością bioelektryczną, rejestrowaną za pomocą powierzchniowych lub głębokich odprowadzeń w postaci zapisu elektroencefalograficznego. Padaczka jest uwarunkowana zmianami strukturalnymi lub funkcjonalnymi (metabolicznymi) mózgu. Najczęściej spotykanymi zaburzeniami seksualnymi w tym schorzeniu są występujące napadowo doznania seksualne niezależnie od sytuacji i partnera (najczęściej w wyniku uszkodzenia płata skroniowego lub ciemieniowego). Występują one w postaci uczucia podrażnienia w narządach płciowych, wywołując poczucie zadowolenia seksualnego, a nawet orgazmu; powstają w okolicznościach niezwiązanych z przeżyciami w sferze seksualnej. Są krótkotrwałe i mogą się dość często powtarzać. Doznania te traktuje się jako napady ogniskowe (padaczka z napadami prostymi częściowymi). Objawy takie mogą być wstępnym doznaniem przed następującym po nich napadzie uogólnionym maksymalnym albo występują bez następstw. Ponadto, w padaczce stwierdza się w zasadzie wszystkie rodzaje zaburzeń seksualnych: zaburzenia erekcji, wytrysku, orgazmu, zwiększoną lub zmniejszoną pobudliwość seksualną i parafilie [1–7].