W niniejszym artykule zaprezentowano autorski program terapeutyczny dla sprawców przestępstw seksualnych na dzieciach realizowany w Zakładzie Karnym w Rawiczu. Opisano główne założenia teoretyczne programu opartego na paradygmacie poznawczo-behawioralnym i teorii społecznego uczenia się oraz specyficzne czynniki ryzyka przestępstw seksualnych.
Doświadczenia wskazują na takie istotne zjawiska dla przebiegu terapii, jak: nastawienie społeczne wobec sprawców przestępstw seksualnych, kryteria doboru uczestników, kontekst prowadzonych oddziaływań, motywacja, dynamika procesu grupowego i trudności w obiektywizacji efektów zastosowanej terapii.
Abstynencja od dewiacyjnych zachowań, wykraczających poza normę prawną, w czasie pobytu w izolacji więziennej ma charakter przymusowy, co ogranicza ocenę i analizę świadomej kontroli zachowań. Z tych względów wskazano na konieczność identyfikacji i analizy pośrednich wskaźników skuteczności oddziaływań terapeutycznych i resocjalizacyjnych jeszcze w czasie pobytu w zakładzie karnym.