Wstęp. Kluczowym elementem w prowadzeniu skutecznej rehabilitacji seksualnej jest nie tylko odpowiednia wiedza, ale również zrozumienie potrzeb i oczekiwań pacjentów. Celem pracy było porównanie oczekiwań osób z uszkodzeniem narządu ruchu i fizjoterapeutów wobec rehabilitacji seksualnej.
Materiał i metody. W badaniach ankietowych wzięło udział 100 fizjoterapeutów (77 K i 23 M) oraz 66 osób niepełnosprawnych (39 K i 27 M) z uszkodzeniem narządu ruchu. W ankiecie zadano pytania dotyczące roli rehabilitacji seksualnej w kompleksowym modelu rehabilitacji oraz oczekiwanego zakresu działań, jakie powinna obejmować.
Wyniki. Obydwie grupy doceniają rolę kontaktów seksualnych w życiu codziennym. U większości (67%) niepełnosprawnych inicjacja miała miejsce po zaistnieniu niepełnosprawności, co przełamuje stereotypowy obraz możliwości seksualnych osób niepełnosprawnych. Zarówno niepełnosprawni, jak i fizjoterapeuci nadają wysoką rangę rehabilitacji seksualnej w holistycznym modelu rehabilitacji. Za podstawowe jej cele badani uznali przełamywanie mitów, lęków i stereotypów poprzez informowanie społeczeństwa oraz indywidualne dostosowanie odpowiednich pozycji seksualnych. Wykazano istotną zależność (p < 0,05) między wskazywaniem na ważną rolę rehabilitacji seksualnej a samodzielnym poszukiwaniem wiedzy na ten temat. Znaczna część niepełnosprawnych nigdy w procesie usprawniania nie spotkała się z problematyką rehabilitacji seksualnej. Informacji oczekuje się przede wszystkim od lekarzy, psychologów i fizjoterapeutów.
Wnioski: 1. Wśród niepełnosprawnych rosną oczekiwania wobec rehabilitacji seksualnej, jednak mają oni problemy ze znalezieniem odpowiedniej wiedzy w tym zakresie. Należy więc rozszerzyć zakres szkoleń dla osób, od których oczekują oni pomocy w pierwszej kolejności (lekarzy, fizjoterapeutów). 2. Powszechna wiedza dotycząca seksualności osób niepełnosprawnych oparta jest w znacznej mierze na stereotypach, dlatego ich przełamywanie powinno być jednym z głównych celów rehabilitacji seksualnej.