Najnowszy numer czasopisma otwiera artykuł pt. ,,Wybrane choroby nerek z manifestacją w obrębie skóry”. W wielu przypadkach choroby dotyczące narządów wewnętrznych, w tym nerek, manifestują się charakterystycznymi zmianami patologicznymi w obrębie skóry. Wybrane choroby nerek, którym towarzyszą takie zmiany, zostały opisane w niniejszej pracy. Przedstawiono w niej patogenezę, przebieg kliniczny i leczenie choroby Fabry’ego, zapalenia naczyń spowodowanego lewamizolem, twardziny układowej oraz krioglobulinemii.

Warto zwrócić uwagę Czytelnika na artykuł pt. ,,Kliniczne korzyści wynikające z monitorowania stężenia magnezu w surowicy pacjentów przewlekle hemodializowanych”. Prezentowana praca ma na celu przypomnienie roli Mg w warunkach fizjologii i zwrócenie uwagi na przyczyny i skutki, szczególnie hipomagnezemii i niedoboru Mg w organizmie pacjentów przewlekle hemodializowanych na podstawie wyników wielu wykonanych w tej grupie osób leczonych nerkozastępczo.

Z kolei autorzy pracy pt. ,,Przeszczepienie trzustki” omawiają zasady kwalifikacji kandydatów do przeszczepu tego narządu oraz opieki potransplantacyjnej u biorcy trzustki. Przeszczepienie trzustki pozwala zapewnić pacjentowi z cukrzycą trwałą normoglikemię. Najczęstszym typem zabiegu jest jednoczasowe przeszczepienie trzustki z nerką, wykonywane u chorych wymagających leczenia nerkozastępczego, i wiążące się z radykalną poprawą przeżycia. Trzustka może być przeszczepiona choremu z zachowaną funkcją nerek własnych lub nerki przeszczepionej, o ile szacunkowy wskaźnik filtracji kłębuszkowej (eGFR) jest większy niż 60 ml/min. Po udanym przeszczepie obserwuje się poprawę jakości życia, ustąpienie neuroglikopenii, zahamowanie postępu powikłań naczyniowych cukrzycy. Do podobnej tematyki nawiązuje również artykuł ,,Cukrzyca potransplantacyjna — trudności w diagnostyce i rozpoznaniu”.

Jednym z najczęstszych powikłań u pacjentów po przeszczepieniu nerki jest cukrzyca potransplantacyjna (PTDM), związana ze stosowaniem leków immunosupresyjnych lub niewystarczającą współpracą chorego. Wystąpienie cukrzycy u biorcy przeszczepu jest związane ze zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym, większą częstością zakażeń oraz gorszą czynnością nerki przeszczepionej. Brak sprecyzowanych kryteriów rozpoznania, jednolitych metod diagnostycznych oraz nie do końca poznane patomechanizmy jej rozwoju utrudniają wczesną diagnostykę i prowadzenie chorych z PTDM.

W dziale dedykowanym pielęgniarkom zwracamy uwagę na artykuł pt. ,,Leczenie pozaustrojowe hipercholesterolemii — aspekt opieki pielęgniarskiej”. Wiedząc o tym, że choroby układu krążenia związane bezpośrednio z zaburzeniami gospodarki lipidowej są główną przyczyną zgonów w Polsce, bardzo istotne staje się poznanie wszystkich alternatywnych sposobów leczenia tych zaburzeń, w tym leczenia aferezą. Częstość występowania dyslipidemii w Polsce jest szacowana na 60–70% w populacji powyżej 18. roku życia. Najważniejszym celem leczenia zaburzeń lipidowych jest redukcja stężenia cholesterolu lipoproteiny niskiej gęstości (LDL). Im większe ryzyko, tym mniejsze powinno być stężenie LDL. Afereza LDL służy do oczyszczenia krwi chorego z cholesterolu frakcji LDL oraz lipoproteiny (a). Zabieg ten poprawia również warunki przepływu krwi na poziomie mikrokrążenia. Powodzenie terapii aferezą wymaga zaangażowania wykwalifikowanego personelu medycznego. Jego zadania to: edukacja pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, dokładne wyjaśnienie, na czym polega afereza, odpowiednie jej przygotowanie i bezbłędne przeprowadzenie.