Najnowszy numer czasopisma ,,Forum Nefrologiczne” otwiera artykuł ,,Diagnostyka różnicowa ostrego uszkodzenia nerek”. Artykuł przedstawia metody diagnostyki różnicowej ostrego uszkodzenia nerek (AKI) oparte zarówno na tradycyjnych, jak i nowych biomarkerach. Ostre uszkodzenie nerek jest patologią często spotykaną w praktyce klinicznej. Wczesna diagnostyka i różnicowanie ostrego uszkodzenia nerek są często elementem kluczowym, wpływającym na wybór metod terapii oraz określenie rokowania chorego. Obecnie dysponuje się kilkoma klasycznymi narzędziami pozwalającymi na rozpoznanie ostrego uszkodzenia nerek, wciąż jednak trwają badania nad użytecznością kliniczną nowych biomarkerów. Ocena wyjściowego stężenia tych czynników w surowicy i ich wydalania z moczem oraz dynamiki ich zmian w czasie procesu chorobowego mogłaby stanowić ważny element diagnostyki i różnicowania ostrego uszkodzenia nerek oraz oceny ryzyka przewlekłej choroby nerek.

Z kolei autorzy artykułu pt. ,,Amyloidoza nerek. Algorytm dla nefrologa” przybliżają tematykę związaną z amyloidozą, której istotą jest odkładanie się nierozpuszczalnych włókienek białkowych w tkankach i narządach, prowadzące do ich stopniowej dysfunkcji. W momencie rozpoznania nerki są zajęte w 50–80% przypadków amyloidozy AL oraz w 97% przypadków amyloidozy AA. Najczęstszą przyczynę konsultacji nefrologicznych w tej grupie pacjentów stanowi białkomocz/zespół nerczycowy. Metodą referencyjną rozpoznania amyloidozy jest biosja nerki. Leczenie jest uzależnione od choroby będącej przyczyną tworzenia się złogów amyloidu.

W dziale poświęconym najnowszym zaleceniom znajduje się artykuł ,,Powikłania infekcyjne dializy otrzewnowej — przegląd aktualnego piśmiennictwa i rekomendacji ISPD”. Spośród powikłań infekcyjnych dializoterapii otrzewnowej, obejmujących zapalenie ujścia cewnika, zapalenie tunelu i zapalenie otrzewnej, najczęstszym i najpoważniejszym jest dializacyjne zapalenie otrzewnej. W 2016 roku ukazały się najnowsze wytyczne dotyczące prewencji, rozpoznawania i postępowania w dializacyjnym zapaleniu otrzewnej. W artykule omówiono wybrane zagadnienia z tego zakresu ze szczególnym uwzględnieniem nowych zaleceń.

Warto zwrócić uwagę Czytelnika na artykuł ,,Znaczenie insulinooporności w rozwoju uszkodzenia nerek”. Nefropatia cukrzycowa stanowi powikłanie w około 50% przypadków cukrzycy. Jej wystąpienie wiąże się z długotrwałym oddziaływaniem hiperglikemii na nerki. Badania z ostatnich 10 lat dowodzą, że w patogenezie nefropatii cukrzycowej istotną rolę odgrywają również powikłania towarzyszące insulinooporności tkanek obwodowych, a także insulinooporność samych nerek. Zarówno badania już przeprowadzone, jak i te, które zostaną wykonane w przyszłości, wiążą się z możliwością znalezienia nowych sposobów ochrony nerek u chorych na cukrzycę.

W artykułach ,,Zatrucia dopalaczami jako przyczyna ostrej i przewlekłej niewydolności nerek” oraz ,,Opieka pielęgniarska nad chorym z niewydolnością nerek po zatruciu dopalaczami” poruszono szeroko bardzo aktualny obecnie problem związany ze stosowaniem dopalaczy, szczególnie przez osoby w młodym wieku.