Celem artykułu było opisanie wpływu wysiłku fizycznego na funkcjonowanie osób cierpiących na choroby psychiczne. Poddano krytycznemu przeglądowi literaturę dotyczącą tej kwestii oraz usystematyzowano aktualny stan wiedzy. Efektem pracy grona ekspertów Europejskiego Towarzystwa Psychiatrycznego było wydanie w jesienią 2018 roku zaleceń dotyczących stosowania wysiłku fizycznego w leczeniu pacjentów z chorobami psychicznymi. Chorzy na schizofrenię żyją o około 10-20 lat krócej od populacji ogólnej, przy czym zapadalność na choroby metaboliczne jest około 4–krotnie, a na choroby sercowo naczyniowe - 2-3 krotnie większa. Tłumaczy się to niską aktywnością fizyczną, złą dietą, brakiem dbałości o właściwe leczenie schorzeń somatycznych, ale także efektami ubocznymi leków przeciwpsychotycznych. Dobrze udokumentowany jest fakt, że regularny wysiłek fizyczny wraz z oddziaływaniami psychoedukacyjnymi i dietą może prowadzić do poprawy parametrów zespołu metabolicznego oraz wydolności sercowo - naczyniowej. Należy zaznaczyć, że trening o umiarkowanej i wysokiej intensywności jest atrakcyjną formą skojarzonego leczenia, dostępnego praktycznie dla każdego pacjenta, ze względu na szeroki wachlarz możliwości dostosowania treningu do wieku, wydolności i upodobań chorego. Aktywność fizyczna ma udowodniony pozytywny wpływ na funkcje poznawcze oraz pomaga w redukcji objawów w schizofrenii poprzez wpływ na hipokamp. Oczekuje się, że wyniki badań oraz wysokiej jakości badania kliniczne pomogą w przyszłości w stworzeniu praktycznych zaleceń dotyczących programu treningowego o optymalnej długości i formie ćwiczeń aerobowych dla pacjentów cierpiących na schizofrenię. Niezbędne jest również prowadzenie psychoedukacji w kierunku podnoszenia świadomości pacjentów, że wysiłek fizyczny jest skuteczną formą wspomagania leczenia schizofrenii oraz poprawy jakości i długości życia.