Neuroanatomia depresji w świetle czynnościowych badań neuroobrazowych

Jan Jaracz

Tom 1, Nr 2 (2004)

Artykuł przeglądowy

Opublikowany online: 2004-06-16

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Neuroanatomia depresji w świetle czynnościowych badań neuroobrazowych

Jan Jaracz

Psychiatria 2004;1(2):73-79.

Tom 1, Nr 2 (2004)

Artykuły przeglądowe

Opublikowany online: 2004-06-16

Streszczenie

Zastosowanie technik czynnościowego obrazowania mózgu w psychiatrii stworzyło nowe możliwości badań nad patogenezą zaburzeń psychicznych. Za regulację emocji odpowiedzialne są brzuszna (ciała migdałowate i przedczołowa kora oczodołowa) i grzbietowa (hipokamp i zakręt obręczy) część układu limbicznego oraz kora przedczołowa. Na podstawie badań przy użyciu SPECT i PET wiadomo, że w okresie depresji dochodzi do zwiększenia metabolizmu w brzusznej części zakrętu obręczy, ciałach migdałowatych oraz przedczołowej korze oczodołowej, a także do zmniejszenia w grzbietowo-bocznej korze przedczołowej. Mimo że skuteczne leczenie farmakologiczne oraz psychoterapia modyfikują te nieprawidłowości, to niektóre dane wskazują, że w okresie remisji nie dochodzi do całkowitej normalizacji funkcji mózgu. Stanowi to prawdopodobnie wyraz predyspozycji do nawrotów kolejnych epizodów depresji. Wyniki badań neuroobrazowych zachęcają do prób konceptualizacji zaburzeń depresyjnych na podstawie wiedzy z zakresu neurobiologii i neuropsychologii oraz współczesnych koncepcji patogenetycznych.