Zaburzenia świadomości — spojrzenie interdyscyplinarne

Roman Mazur; Maciej Klimarczyk; Magdalena Trzcińska; Wiktoria Rajczyk

Tom 10, Nr 2 (2014)

Inne materiały uzgodnione z Redakcją

Opublikowany online: 2014-08-19

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Zaburzenia świadomości — spojrzenie interdyscyplinarne

Roman Mazur, Maciej Klimarczyk, Magdalena Trzcińska, Wiktoria Rajczyk

Pol. Przegl. Neurol 2014;10(2):51-58.

Tom 10, Nr 2 (2014)

Otwarte forum neurologiczne

Opublikowany online: 2014-08-19

Streszczenie

Istotę zaburzeń świadomości stanowi utrata zdolności człowieka do prawidłowego odbioru i reagowania na sygnały pochodzące z wnętrza organizmu i otaczającej rzeczywistości. Autorzy przedstawili w ujęciu interdyscyplinarnym różne rodzaje zaburzeń świadomości, z podziałem na jakościowe i ilościowe, zwracając jednak uwagę, że oba te typy można rozpatrywać jako kontinuum. Ich wspólną cechą jest deficyt energetyczny mózgu, który wiąże się z dezorganizacją pracy półkul mózgowych, przy braku objawów niewydolności pnia mózgu w lżejszych przypadkach. Opisując dynamikę obrazu klinicznego jakościowych zaburzeń świadomości, przyjęto oryginalny podział na objawy „podrażnieniowe” oraz „wygaszeniowe”, co ma praktyczne znaczenie rokownicze.

Nasilający się deficyt energetyczny mózgu prowadzi do niewydolności pnia mózgu (ITC, insuffitientia tunci cerebri) — klinicznie odpowiada to ilościowym zaburzeniom świadomości (zaburzeniom przytomności). Całkowite i trwałe (nieodwracalne) wyłączenie pracy pnia mózgu powoduje jego śmierć, w świetle obecnych poglądów tożsamą ze śmiercią człowieka.

Przedstawiono również opis krótkotrwałych zaburzeń przytomności i ich najczęstszych przyczyn oraz stanów, które należy różnicować z zaburzeniami przytomności (zespół zamknięcia, katatonia, stan wegetatywny, katapleksja).