Vol 2, No 3 (2008)
Review paper
Published online: 2008-09-12
Zagadnienie terapii uporczywej w świetle wypowiedzi Magisterium Kościoła
Marian Machinek
Medycyna Paliatywna w Praktyce 2008;2(3):91-98.
Vol 2, No 3 (2008)
Review paper
Published online: 2008-09-12
Abstract
Podstawą odniesienia Magisterium Kościoła do problematyki rezygnacji z terapii uporczywej jest uznanie
nieredukowalnej wartości i płynącej z niej nienaruszalności życia ludzkiego. Argumenty teologiczne wspierają
i pogłębiają uznanie tej wartości w klasycznych kodeksach etyki lekarskiej. Nie oznacza to powinności
przedłużania życia za wszelką cenę. Do ludzkiej kondycji należy bowiem także nieuchronność śmierci. Umieranie
jest pojmowane jako ostatni akt życia, który - tak jak inne działania - powinien być świadomie
przyjęty i ukształtowany z zachowaniem ludzkiej godności umierającego. Odrzucając działania eutanazyjne,
Kościół opowiada się za godziwością rezygnacji z terapii uporczywej w sytuacji nieuniknionej, bliskiej śmierci.
Celem decyzji o zaprzestaniu leczenia nie powinno być ani skracanie, ani przedłużanie życia pacjenta, ale
ukształtowanie jego ostatnich chwil w sposób godny człowieka i możliwie wolny od dolegliwości. W obszar
działań uporczywych nie wchodzi zatem opieka podstawowa, obejmująca nie tylko towarzyszenie i obecność
przy umierającym, ale także łagodzenie objawów (np. bólu i duszności), ogólne czynności pielęgnacyjne, jak
również postępowanie terapeutyczne, które należy do standardowej opieki medycznej. Jako opiekę podstawową
należy także uznać podawanie pożywienia i płynów oraz działania wspomagające czynności życiowe,
jak długo spełniają one swoją funkcję, a także nie przyczyniają się do dodatkowych cierpień umierającego.
Abstract
Podstawą odniesienia Magisterium Kościoła do problematyki rezygnacji z terapii uporczywej jest uznanie
nieredukowalnej wartości i płynącej z niej nienaruszalności życia ludzkiego. Argumenty teologiczne wspierają
i pogłębiają uznanie tej wartości w klasycznych kodeksach etyki lekarskiej. Nie oznacza to powinności
przedłużania życia za wszelką cenę. Do ludzkiej kondycji należy bowiem także nieuchronność śmierci. Umieranie
jest pojmowane jako ostatni akt życia, który - tak jak inne działania - powinien być świadomie
przyjęty i ukształtowany z zachowaniem ludzkiej godności umierającego. Odrzucając działania eutanazyjne,
Kościół opowiada się za godziwością rezygnacji z terapii uporczywej w sytuacji nieuniknionej, bliskiej śmierci.
Celem decyzji o zaprzestaniu leczenia nie powinno być ani skracanie, ani przedłużanie życia pacjenta, ale
ukształtowanie jego ostatnich chwil w sposób godny człowieka i możliwie wolny od dolegliwości. W obszar
działań uporczywych nie wchodzi zatem opieka podstawowa, obejmująca nie tylko towarzyszenie i obecność
przy umierającym, ale także łagodzenie objawów (np. bólu i duszności), ogólne czynności pielęgnacyjne, jak
również postępowanie terapeutyczne, które należy do standardowej opieki medycznej. Jako opiekę podstawową
należy także uznać podawanie pożywienia i płynów oraz działania wspomagające czynności życiowe,
jak długo spełniają one swoją funkcję, a także nie przyczyniają się do dodatkowych cierpień umierającego.
Keywords
Magisterium Kościoła; uporczywość terapeutyczna; wartość życia; opieka podstawowa; towarzyszenie umierającym; godność; eutanazja
Title
Zagadnienie terapii uporczywej w świetle wypowiedzi Magisterium Kościoła
Journal
Palliative Medicine in Practice
Issue
Vol 2, No 3 (2008)
Article type
Review paper
Pages
91-98
Published online
2008-09-12
Page views
586
Article views/downloads
2082
Bibliographic record
Medycyna Paliatywna w Praktyce 2008;2(3):91-98.
Keywords
Magisterium Kościoła
uporczywość terapeutyczna
wartość życia
opieka podstawowa
towarzyszenie umierającym
godność
eutanazja