Wewnątrzczaszkowa aktywność brygatynibu i algorytm postępowania u chorych z oligoprogresją
Streszczenie
Leki ukierunkowane molekularnie istotnie poprawiły przeżywalność chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacjami w genach ALK, EGFR i ROS1. Inhibitory kinaz tyrozynowych kolejnych generacji charakteryzują się większą skutecznością w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku wystąpienia oligoprogresji dotychczasowe obserwacje wskazują na możliwość kontynuowania leczenia systemowego pod warunkiem potwierdzenia korzyści w zakresie pozostałych zmian chorobowych, aczkolwiek właściwe postępowanie nie było oceniane prospektywnie. W opisanym przypadku chora otrzymywała brygatynib i w momencie powiększenia się jednej ze zmian przerzutowych zastosowano leczenie miejscowe pod postacią radioterapii stereotaktycznej i kontynuowano leczenie systemowe. W niniejszej pracy uzasadniono wybór leczenia o wysokiej skuteczności i jednocześnie o dopuszczalnym profilu toksyczności dla osoby młodej, w dobrym stanie ogólnym, z długim przewidywanym czasem przeżycia.
Słowa kluczowe: niedrobnokomórkowy rak płucarearanżacja w genie ALKleki ukierunkowane molekularnieoligoprogresjachoroba oligometastatycznaradioterapia stereotaktyczna
Posiadasz dostęp do tego artykułu?
![](https://journals.viamedica.pl/plugins/generic/popups/images/icons/close.png)