dostęp otwarty
Kabozantynib w leczeniu chorych na raka nerkowokomórkowego
dostęp otwarty
Streszczenie
Przeciwdziałanie angiogenezie jest kluczowym mechanizmem wykorzystywanym w pierwszej linii leczenia systemowego raka nerkowokomórkowego. Ostatecznie niemal u wszystkich chorych poddanych takiemu leczeniu dochodzi do rozwoju oporności, a pojawiająca się progresja wymaga zastosowania kolejnych leków. Kabozantynib jest inhibitorem kinaz tyrozynowych związanych z receptorami dla naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu oraz dodatkowo hamującym kinazy MET i AXL, których aktywność odpowiedzialna jest za wzrost guza, proliferację komórek nowotworowych, inwazję oraz oporność na prowadzone leczenie. W badaniu klinicznym III fazy METEOR kabozantynib w porównaniu z ewerolimusem istotnie poprawił czas całkowitego przeżycia, czas przeżycia wolnego od progresji choroby nowotworowej oraz odsetek obiektywnych odpowiedzi w populacji chorych na zaawansowanego raka nerki. Dane te były podstawą do rejestracji leku ze wskazaniem do stosowania w zaawansowanym raku nerkowokomórkowym po niepowodzeniu uprzednio przeprowadzonego leczenia ukierunkowanego molekularnie o aktywności anty-VEGF i zmiany zaleceń terapeutycznych, czyniąc z kabozantynibu jedną z opcji leczenia systemowego drugiej linii. Artykuł jest dyskusją dotyczącą biologicznego mechanizmu działania kabozantynibu leżącego u podstaw udokumentowanej klinicznie aktywności leku i jego miejsca w szybko zmieniającym się algorytmie leczenia raka nerkowokomórkowego. W pracy omówiono również wyniki toczących się badań naukowych oraz przyszłe kierunki rozwoju leczenia systemowego raka nerki.
Streszczenie
Przeciwdziałanie angiogenezie jest kluczowym mechanizmem wykorzystywanym w pierwszej linii leczenia systemowego raka nerkowokomórkowego. Ostatecznie niemal u wszystkich chorych poddanych takiemu leczeniu dochodzi do rozwoju oporności, a pojawiająca się progresja wymaga zastosowania kolejnych leków. Kabozantynib jest inhibitorem kinaz tyrozynowych związanych z receptorami dla naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu oraz dodatkowo hamującym kinazy MET i AXL, których aktywność odpowiedzialna jest za wzrost guza, proliferację komórek nowotworowych, inwazję oraz oporność na prowadzone leczenie. W badaniu klinicznym III fazy METEOR kabozantynib w porównaniu z ewerolimusem istotnie poprawił czas całkowitego przeżycia, czas przeżycia wolnego od progresji choroby nowotworowej oraz odsetek obiektywnych odpowiedzi w populacji chorych na zaawansowanego raka nerki. Dane te były podstawą do rejestracji leku ze wskazaniem do stosowania w zaawansowanym raku nerkowokomórkowym po niepowodzeniu uprzednio przeprowadzonego leczenia ukierunkowanego molekularnie o aktywności anty-VEGF i zmiany zaleceń terapeutycznych, czyniąc z kabozantynibu jedną z opcji leczenia systemowego drugiej linii. Artykuł jest dyskusją dotyczącą biologicznego mechanizmu działania kabozantynibu leżącego u podstaw udokumentowanej klinicznie aktywności leku i jego miejsca w szybko zmieniającym się algorytmie leczenia raka nerkowokomórkowego. W pracy omówiono również wyniki toczących się badań naukowych oraz przyszłe kierunki rozwoju leczenia systemowego raka nerki.
Słowa kluczowe
antyangiogeneza, kabozantynib, zalecenia terapeutyczne, rak nerkowokomórkowy, oporność guza
Informacje o artykuleTytuł
Kabozantynib w leczeniu chorych na raka nerkowokomórkowego
Czasopismo
Onkologia w Praktyce Klinicznej - Edukacja
Numer
Typ artykułu
Wytyczne / stanowisko ekspertów
Strony
165-174
Data publikacji on-line
2017-10-19
Rekord bibliograficzny
Onkol Prakt Klin Edu 2017;3(4):165-174.
Słowa kluczowe
antyangiogeneza
kabozantynib
zalecenia terapeutyczne
rak nerkowokomórkowy
oporność guza
Autorzy
Piotr Potemski
Cezary Szczylik
Piotr Tomczak
Piotr Wysocki
Jakub Żołnierek