Wprowadzenie. U większości pacjentów z czerniakiem występują przerzuty odległe. Ich najczęstszymi lokalizacjami są wątroba, kości i mózg. W porównaniu z innymi nowotworami w przebiegu czerniaka przerzuty do serca występują stosunkowo często, jednak obserwuje się dużą dysproporcję między liczbą przypadków przerzutów w sercu wykrytych w badaniu autopsyjnym a liczbą pacjentów zdiagnozowanych przed zgonem.

Opis przypadku. Pacjentka w wieku 78 lat zgłosiła się ze zmianą skórną o nieregularnym kształcie w okolicy lędźwiowej. W badaniu histopatologicznym wykazano czerniaka, a 6 miesięcy później usunięto nowo powstałe obustronne przerzuty w węzłach chłonnych pachwinowych oraz miejscowy nawrót w bliźnie w okolicy lędźwiowej. Zastosowano radioterapię skierowaną na okolicę zajętych węzłów chłonnych. Podczas kolejnych 2 miesięcy zaobserwowano nawrót miejscowy czerniaka oraz przerzuty do płuc i wątroby. Z powodu progresji choroby pacjentka została poddana trzem kursom chemioterapii dakarbazyną (DTIC). W czasie chemioterapii pojawiały się nowe zmiany na skórze i w tkance podskórnej. Chora rozpoczęła chemioterapię drugiej linii z zastosowaniem ipilimumabu. Echokardiografia wykonana w tym czasie nie wykazała nieprawidłowości. Trzy miesiące później EKG uwidoczniło odwrócenie załamków T w odprowadzeniach V2–V4, a tomografia komputerowa (TK) klatki piersiowej wykazała progresję istniejących przerzutów oraz nową zmianę w sercu, naciekającą przegrodę międzykomorową. Pacjentka została skierowana do opieki hospicyjnej.

Wnioski. Przerzuty do serca w przebiegu czerniaka są niezwykle rzadko diagnozowane antemortem. Podniesienie świadomości wśród lekarzy, w tym radiologów, odnośnie do występowania tej lokalizacji przerzutów w przebiegu choroby jest istotne, ponieważ może prowadzić do większej liczby diagnozowanych przypadków i zapewnienia pacjentom właściwej opieki.