Krwawienie u chorych z migotaniem przedsionków leczonych przeciwkrzepliwie: uwagi praktyczne

Abstract

Poważne krwawienie (szczególnie krwawienie wewnątrzczaszkowe) jest powikłaniem budzącym największe obawy u chorych z migotaniem przedsionków (AF) leczonych doustnie przeciwkrzepliwie. Możliwość przewidywania poważnego lub istotnego klinicznie krwawienia za pomocą skal opartych na klinicznych czynnikach ryzyka jest niewielka i coraz częściej wykorzystuje się oznaczenia biomarkerów obecnych we krwi w celu poprawy prognozowania krwawienia u chorych z AF otrzymujących przewlekle leki przeciwkrzepliwe. Aby poprawić bezpieczeństwo leczenia przeciwkrzepliwego w erze doustnych antykoagulantów niebędących antagonistami witaminy K (NOAC; nazywane też bezpośrednimi doustnymi antykoagulantami [DOAC], w tym dabigatran, rywaroksaban, apiksaban i edoksaban), należy wziąć pod uwagę pewne zmienne demograficzne, kliniczne i laboratoryjne. W niniejszym artykule poglądowym podsumowano wyzwania praktyki klinicznej związane ze stosowaniem doustnych leków przeciwkrzepliwych ze szczególnym uwzględnieniem takich zagadnień jak: narzędzia oceny ryzyka, chorzy w podeszłym wieku lub z niedowagą, chorzy na nowotwory złośliwe, wpływ przewlekłej choroby nerek, marskości wątroby i małopłytkowości w kontekście ryzyka krwawienia u chorych z AF.