Special article Management of cardiovascular risk in the peri-menopausal woman – a consensus statement of European cardiologists and gynaecologists

Abstract

Kontrola ryzyka chorób układu krążenia u kobiet jest niezadowalająca, szczególnie w okresie okołomenopauzalnym, kiedy zwiększa się ich narażenie na kliniczne zdarzenia sercowo-naczyniowe. Między kobietami i mężczyznami istnieją wyraźne różnice w zakresie epidemiologii, objawów, diagnostyki, progresji i rokowania, a także kontroli ryzyka sercowo-naczyniowego. Podstawowe czynniki ryzyka u kobiet w okresie okołomenopauzalnym, które należy zwalczać, to nadciśnienie, zaburzenia lipidowe, otyłość oraz pozostałe zaburzenia tworzące zespół metaboliczny. Konieczne jest też zapobieganie, a w razie wystąpienia ścisła kontrola cukrzycy. Szczególnie duże znaczenie jako czynnik ryzyka ma nadciśnienie tętnicze, a jego redukcja jest kluczowym elementem terapii. Hormonalną terapię zastępczą (HTZ) uznaje się za „złoty standard” leczenia zmniejszającego uciążliwe objawy naczynioruchowe w okresie menopauzy, jednak wyniki badania Women’s Health Initiative (WHI) zrodziły obawy przed jej niekorzystnym wpływem na występowanie zdarzeń sercowo-naczyniowych. Dlatego też nie należy zalecać stosowania HTZ jako metody profilaktyki chorób układu krążenia. Nie wiadomo, czy obserwacje z WHI dotyczące starszych kobiet po menopauzie można odnieść do młodszych kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Coraz powszechniej uznaje się jednak, że HTZ nie jest odpowiednim sposobem leczenia u starszych kobiet po menopauzie, u których nie występują już związane z nią objawy. Zarówno przed ginekologami, jak i przed specjalistami zajmującymi się chorobami układu krążenia staje ważne zadanie, polegające na wyłonieniu tych kobiet w okresie okołomenopauzalnym, które są szczególnie zagrożone wystąpieniem patologii sercowo-naczyniowych i zgonami z tego powodu. Powinni oni pracować zespołowo, stawiając sobie za cel identyfikację i zwalczanie czynników ryzyka, takich jak nadciśnienie tętnicze.