English Polski
Tom 11, Nr 3 (2018)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2019-01-15

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 543
Wyświetlenia/pobrania artykułu 777
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Charakterystyka testu cobas® DPX przeznaczonego do badania dawców krwi na obecność DNA parwowirusa B19 (B19V) i RNA HAV przy użyciu analizatora cobas® 6800 oraz aparatu cobas p 680 firmy Roche

Aneta Kopacz1, Dorota Kubicka-Russel1, Grzegorz Liszewski1, Paulina Zwolińska1, Ewa Sulkowska1, Aleksandra Kalińska1, Jolanta Korzeniowska2, Magdalena Łętowska1, Piotr Grabarczyk1
Journal of Transfusion Medicine 2018;11(3):91-99.

Streszczenie

Wstęp. Test cobas® DPX typu multiplex jest przeznaczony do badań dawców krwi w analizatorze cobas® 6800 fi rmy Roche. Wykorzystuje metodę real-time PCR i służy do ilościowego badania kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA) parwowirusa B19 (B19V) oraz wykrywania kwasu rybonukleinowego RNA wirusa zapalenia wątroby typu A (HAV) w ludzkim osoczu. Opcjonalnym elementem systemu jest cobas p 680 — w pełni zautomatyzowane urządzenie pipetujące przeznaczone do pulowania pojedynczych próbek osocza. Cel. Celem badań była ocena przydatności testów cobas® DPX do prowadzenia badań w krwiodawstwie. Przeanalizowano między innymi czułość wykrywania markerów, poprawność identyfi kacji donacji zakażonych oraz ryzyko wystąpienia wyników fałszywych. Materiał i metody. Czułość analityczną określano, badając w 24 powtórzeniach każdą próbkę z panelu rozcieńczeń materiału referencyjnego Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) genotypów B19V (09/110) — sześć rozcieńczeń genotypów 1–3 (31,6–0,1 IU/ml) oraz IS WHO RNA HAV (00/562) zawierających 10–0,03 IU/ml. Poprawność identyfi kacji zakażeń testem DPX oceniono, badając w ośmiu pulach 767 donacji, w tym jedną z wysoką wiremią B19V. Wyniki. Czułość analityczna testu cobas® DPX na poziomie 95% wykrywalności (LOD) (95-proc. przedział ufności) wyniosła 8,70 (4,92–21,69) IU/ml dla genotypu 1; 37,80 (22,24–93,65) IU/ml dla genotypu 2 i 29,84 (19,04–65,60) IU/ml dla genotypu 3 DNA B19V oraz 0,82 (0,49–1,96) IU/ml dla RNA HAV. Wyniki badań imitujących badania przeglądowe były zgodne z wynikami spodziewanymi. W trakcie oceny nie obserwowano wyników fałszywych. Wnioski. Badanie testem DPX wykonane na cobas® 6800 i p 680 pozwala prawidłowo identyfikować DNA-emię B19V, która może spowodować przekroczenie dopuszczalnego poziomu 104 IU B19V/ml w puli produkcyjnej składników osoczopochodnych. Równolegle prowadzone jest badanie RNA HAV. W badaniach nie stwierdzono istotnego ryzyka występowania wyników fałszywych.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF

Referencje

  1. Qiu J, Söderlund-Venermo M, Young NS. Human Parvoviruses. Clin Microbiol Rev. 2017; 30(1): 43–113.
  2. Siennicka J, Stefanoff P, Trzcinska A, et al. ąd serologiczny w kierunku zakażenia parwowirusem B19 w Polsce. Przegl Epidemiol. 2006; 60: 571–580.
  3. Grabarczyk P, Kalińska A, Kara M, et al. Identification and characterization of acute infection with parvovirus B19 genotype 2 in immunocompromised patients in Poland. J Med Virol. 2011; 83(1): 142–149.
  4. Koppelman MH, Rood IGH, Fryer JF, et al. Parvovirus B19 genotypes 1 and 2 detection with real-time polymerase chain reaction assays. Vox Sang. 2007; 93(3): 208–215.
  5. Baylis SA, Fryer JF, Grabarczyk P. Effects of probe binding mutations in an assay designed to detect parvovirus B19: implications for the quantitation of different virus genotypes. J Virol Methods. 2007; 139(1): 97–99.
  6. Baylis SA, Shah N, Minor PD. Evaluation of different assays for the detection of parvovirus B19 DNA in human plasma. J Virol Methods. 2004; 121(1): 7–16.
  7. Baylis SA, Buchheit KH. A proficiency testing study to evaluate laboratory performance for the detection of different genotypes of parvovirus B19. Vox Sang. 2009; 97(1): 13–20.
  8. Grabarczyk P, Kalińska A, Sulkowska E, et al. False negative results in high viremia parvovirus B19-samples tested with real-time PCR. Pol J Microbiol. 2010; 59(2): 129–132.
  9. Yee TT, Cohen BJ, Pasi KJ, et al. Transmission of symptomatic parvovirus B19 infection by clotting factor concentrate. Br J Haematol. 1996; 93(2): 457–459.
  10. Blümel J, Schmidt I, Effenberger W, et al. Parvovirus B19 transmission by heat-treated clotting factor concentrates. Transfusion. 2002; 42(11): 1473–1481.
  11. Wu Cg, Mason B, Jong J, et al. Parvovirus B19 transmission by a high-purity factor VIII concentrate. Transfusion. 2005; 45(6): 1003–1010.
  12. Obwieszczenie Ministra Zdrowia z dnia 9 czerwca 2017 r. w sprawie wymagań dobrej praktyki pobierania krwi i jej składników, badania, preparatyki, przechowywania, wydawania i transportu dla jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi (Dz. Urz. Ministra Zdrowia z 2017 r. , poz. ; 63).
  13. The European Pharmacopoeia (Ph. Eur. ), EDQM. ; 2017.
  14. Kalińska A, Kubicka-Russel D, Sulkowska E, et al. Polska Grupa ds. Badań Czynników Zakaźnych u Dawców Krwi w Centrach Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa. Epidemiologia i przebieg zakażenia parwowirusem B19 u dawców krwi w Polsce w latach 2010–2017. XXVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów, 21–23 września 2017 r., Warszawa. Acta Haematologica Polonica. ; 2017(supl. 1): s189.
  15. Janaszek-Seydlitz W, Bucholc B, Wiatrzyk A. Poziom przeciwciał przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A u osób z terenu Warszawy. Przegl Epidemiol. 2007; 61: 675–682.
  16. Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w Poznaniu. Liczba zachorowań i zapadalność na wirusowe zapalenie wątroby typu A w Wielkopolsce i Polsce w latach 2009–2016 (tabela), http://www.wsse-poznan.pl.
  17. Zakład Epidemiologii NIZP-PZH. Zachorowania na wybrane choroby zakaźne w Polsce od 1 stycznia do 31 grudnia 2017 r. oraz w porównywalnym okresie 2016 r., http://wwwold.pzh.gov.pl/oldpage/epimeld/2017/INF_17_12B.pdf.
  18. Brojer E., Grabarczyk P. Czynniki zakaźne istotne w transfuzjologii. W: Brojer E., Kopacz A., Grabarczyk P. Wirus zapalenia wątroby typu A (HAV). Fundacja Pro Pharmacia Futura, Warszawa 2015: 61.
  19. da Silva SG, Leon LA, Alves G, et al. A Rare Case of Transfusion Transmission of Hepatitis A Virus to Two Patients with Haematological Disease. Transfus Med Hemother. 2016; 43(2): 137–141.
  20. Gowland P, Fontana S, Niederhauser C, et al. Molecular and serologic tracing of a transfusion-transmitted hepatitis A virus. Transfusion. 2004; 44(11): 1555–1561.
  21. Korzeniowska J, Radwan-Wieczorek H, Kopacz A, et al. Charakterystyka testu ROCHE COBAS® TAQSCREEN DPX przeznaczonego do wykrywania parwowirusa B19V (B19V) u dawców krwi. Acta Haematologica Polonica. 2013; 44: 119–120.
  22. Grabarczyk P, Kopacz A, Liszewski G, et al. Evaluation of the Roche Cobas Taqscreen DPX test for parvovirus B19 DNA genotypes detection in blood donors. Vox Sang. 2013; 105: 172.
  23. WHO Reference Reagent, 1st WHO International Reference Panel for Parvovirus B19, Genotypes for NAT based assays, NIBSC code:09/110, Instructions for use (version 1.0, Dated 10/03/2010).
  24. Lelie N, van Dr. Stability of native, lyophilised and inactivated HBV, HCV and HIV-1 plasma standards Vox. Sang. 2018; 113(Suppl. 1): 406.



Journal of Transfusion Medicine