Tom 4, Nr 4 (2011)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2012-01-05
Wyświetlenia strony
998
Wyświetlenia/pobrania artykułu
1797
Ocena przydatności diagnostycznej badania retykulopłytek u chorych z pierwotną małopłytkowością immunologiczną
Journal of Transfusion Medicine 2011;4(4):159-165.
Streszczenie
Wstęp: Podstawowym kryterium rozpoznania pierwotnej małopłytkowości immunologicznej
(ITP) jest zmniejszona (< 100 × 109/l) liczba płytek krwi przy braku innych przyczyn małopłytkowości.
W rozpoznaniu ITP pomocna może być zwiększona liczba megakariocytów w szpiku.
Biopsja szpiku jest procedurą inwazyjną, więc ocena aktywności megakariocytów poprzez
badanie retykuloplytek (RP) wydaje się być użyteczną techniką diagnostyczną ITP.
Celem pracy była ocena przydatności badania RP u chorych z ITP.
Materiał i metody: Retykulopłytki zbadano u 56 chorych z ITP. Liczba płytek krwi przed leczeniem wynosiła 27,5 ± 15,8 × 109/l. Leczonych tylko farmakologicznie było 26 chorych, a splenektomii poddano 30 chorych. Okres obserwacji chorych wynosił 1–3 lata. Leczenie uznawano za skuteczne, gdy liczba płytek krwi osiągnęła wartość powyżej 50 × 109/l.
Retykulopłytki izolowano z bogatopłytkowego osocza, utrwalano 1% paraformaldehydem i znakowano przeciwciałem monoklonalnym anty CD41-PE i oranżem tiazolu. Odsetek RP oceniano w cytometrze przepływowym. W porównaniu z wartościami RP u zdrowych osób (1,3 ± 0,8%; zakres: 0,5–6%) za zwiększony odsetek RP uznawano wartości powyżej 10%.
Wyniki: Odsetek RP u chorych przed leczeniem wynosił średnio 18,5% i był istotnie wyższy niż u osób zdrowych. Podczas leczenia farmakologicznego zaobserwowano, że u 11 chorych, którzy odpowiedzieli na leczenie, odsetek RP ulegał zmniejszeniu (8,8 ± 7,4%), co korelowało ze wzrostem liczby płytek krwi (123,8 ± 72,7 × 109/l). U 15 chorych, u których takie leczenie było nieskuteczne, odsetek RP pozostawał nadal zwiększony (24,7 ± 20,6%), a liczba płytek krwi była niższa niż 50 × 109/l.
Spośród 30 chorych, w ciągu 3–5 dni po splenektomii, u 29 liczba płytek krwi wzrosła (średnia 307 ± 170 × 109/l), a odsetek RP pozostawał zwiększony (16,9 ± 7,8%). U 1 chorego nie uzyskano wzrostu liczby płytek krwi i odsetek RP był nadal wysoki. Spośród 15 chorych, którzy zgłosili się na ponowne badania, u 12 liczba płytek krwi oraz odsetek RP były w granicach normy, natomiast u 3 osób RP były nadal zwiększone, a liczba płytek nie przekraczała 30 × 109/l.
Wnioski: Zwiększony odsetek RP korelujący ze zmniejszoną liczbą płytek krwi potwierdza kliniczną diagnozę ITP. Badanie RP może być dodatkowym parametrem oceny skuteczności leczenia ITP.
J. Transf. Med. 2011; 4: 159–165
Celem pracy była ocena przydatności badania RP u chorych z ITP.
Materiał i metody: Retykulopłytki zbadano u 56 chorych z ITP. Liczba płytek krwi przed leczeniem wynosiła 27,5 ± 15,8 × 109/l. Leczonych tylko farmakologicznie było 26 chorych, a splenektomii poddano 30 chorych. Okres obserwacji chorych wynosił 1–3 lata. Leczenie uznawano za skuteczne, gdy liczba płytek krwi osiągnęła wartość powyżej 50 × 109/l.
Retykulopłytki izolowano z bogatopłytkowego osocza, utrwalano 1% paraformaldehydem i znakowano przeciwciałem monoklonalnym anty CD41-PE i oranżem tiazolu. Odsetek RP oceniano w cytometrze przepływowym. W porównaniu z wartościami RP u zdrowych osób (1,3 ± 0,8%; zakres: 0,5–6%) za zwiększony odsetek RP uznawano wartości powyżej 10%.
Wyniki: Odsetek RP u chorych przed leczeniem wynosił średnio 18,5% i był istotnie wyższy niż u osób zdrowych. Podczas leczenia farmakologicznego zaobserwowano, że u 11 chorych, którzy odpowiedzieli na leczenie, odsetek RP ulegał zmniejszeniu (8,8 ± 7,4%), co korelowało ze wzrostem liczby płytek krwi (123,8 ± 72,7 × 109/l). U 15 chorych, u których takie leczenie było nieskuteczne, odsetek RP pozostawał nadal zwiększony (24,7 ± 20,6%), a liczba płytek krwi była niższa niż 50 × 109/l.
Spośród 30 chorych, w ciągu 3–5 dni po splenektomii, u 29 liczba płytek krwi wzrosła (średnia 307 ± 170 × 109/l), a odsetek RP pozostawał zwiększony (16,9 ± 7,8%). U 1 chorego nie uzyskano wzrostu liczby płytek krwi i odsetek RP był nadal wysoki. Spośród 15 chorych, którzy zgłosili się na ponowne badania, u 12 liczba płytek krwi oraz odsetek RP były w granicach normy, natomiast u 3 osób RP były nadal zwiększone, a liczba płytek nie przekraczała 30 × 109/l.
Wnioski: Zwiększony odsetek RP korelujący ze zmniejszoną liczbą płytek krwi potwierdza kliniczną diagnozę ITP. Badanie RP może być dodatkowym parametrem oceny skuteczności leczenia ITP.
J. Transf. Med. 2011; 4: 159–165
Słowa kluczowe: pierwotna małopłytkowość immunologicznaretykulopłytkiprzydatność badania retykulopłytek
