PYTANIA TESTOWE

Poniżej zamieszczono pytania testowe umożliwiające sprawdzenie wiedzy obejmującej zagadnienia, o których jest mowa w niniejszym numerze „Hematologii”.

Pytanie 1.

W myśl rozporządzenia ministra zdrowia od 2012 roku jednym z podstawowych zadań personelu medycznego w momencie rozpoczęcia hospitalizacji jest ocena stanu odżywienia każdego pacjenta z wykorzystaniem skali: 1) SGA 2) PG-SGA 3) NRS 2002 4) BMI 5) MNA

A. Prawdziwe twierdzenia to: 1) i 2)

B. Prawdziwe twierdzenia to:1) i 3)

C. Prawdziwe twierdzenia to: 1), 2) i 3)

D. Prawdziwe twierdzenia to:1), 2) i 4)

E. Prawdziwe twierdzenia to: 1) i 4)

Pytanie 2.

Utrata masy ciała w okresie chemioterapii:

A. Występuje zawsze, niezależnie od metody leczenia i rodzaju nowotworu

B. Występuje tylko u chorych z nowotworami agresywnymi

C. Dotyczy głównie beztłuszczowej masy ciała i może być maskowana przez obrzęki i gromadzenia tkanki tłuszczowej

D. Dotyczy głównie tłuszczowej masy ciała i jest korzystna dla pacjentów z nadmierną masa ciała

E. Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe

Pytanie 3.

Wskaż prawdziwe twierdzenie:

A. U pacjentów z przewlekłą białaczką promielocytową (PML, acute promyelocytic leukemia) z towarzyszącą koagulopatią, ze względu na zwiększone ryzyko krwawień, wskazane jest przetaczanie płytek krwi w celu utrzymania ich liczby powyżej 30 G/l

B. Ze względu na znacznie zwiększone ryzyko powikłań zakrzepowych w przebiegu PML przetaczanie płytek krwi jest wskazane tylko w przypadku, gdy ich liczba zmniejsza się poniżej 10 G/l, niezależnie od wyników badań koagulologicznych

C. Obserwowane u pacjentów z PML nieprawidłowe wyniki badań koagulologicznych nie mają znaczenia klinicznego — są jedynie obserwacją laboratoryjną, a przetaczanie płytek krwi stosuje się w przypadku, gdy ich liczba maleje poniżej 10 G/l

D. U pacjentów z PML zaburzenia w zakresie badań koagulologicznych są przeciwwskazaniem do zastosowania w leczeniu kwasu all-trans retinowego (ATRA, all-trans retinoic acid) natomiast przetaczanie płytek krwi stosuje się w przypadku, gdy ich liczba maleje poniżej 20 G/l

E. Żadne z powyższych twierdzeń nie jest prawdziwe

Pytanie 4.

W przypadku chorych na PML leczenie pierwszej linii jest oparte na:

A. Trójtlenku arsenu (ATO, arsenic trioxide) w skojarzeniu z chemioterapią antracykliną

B. Kwasie all-trans retinowym w skojarzeniu z chemioterapią antracykliną

C. Dużych dawkach cytarabiny w monoterapii lub w skojarzeniu z ATRA

D. Dużych dawkach cytarabiny w monoterapii lub w skojarzeniu z ATO

E. Takich samych lekach, jakie się stosuje w pozostałych podtypach ostrych białaczek szpikowych w celu jak najszybszego przygotowania pacjenta do przeszczepienia

Pytanie 5.

Chłoniaki z komórek B o wysokim stopniu złośliwości z obecnością translokacji genów MYC i BCL2 i/lub BCL6 (high-grade B-cell lymphomas with MYC and BCL2 and/or BCL6 translocations) to: 1) w klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO, World Health Organization) z 2016 roku agresywna klinicznie postać chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL, diffuse large B-cell lymphoma) wymagająca odrębnego postępowania leczniczego niż DLBCL bez towarzyszących translokacji; 2) w klasyfikacji WHO z 2016 roku nowo wyodrębniona grupa nowotworów wywodzących się z limfocytów B; 3) przypadki DLBCL, w których komórki chłoniakowe charakteryzuje wyłącznie nadekspresja białek MYC oraz BCL2 w badaniach immunohistochemicznych; 4) chłoniaki, w przypadku których do rozpoznania konieczne jest wykazanie obecności aberracji cytogenetycznych z udziałem genów MYC z BCL2 lub BCL6, bez względu na stopień ekspresji odpowiednich białek na komórkach chłoniakowych; 5) klinicznie łagodnie przebiegająca postać DLBCL, niesklasyfikowana (DLBCL, NOS, DLBCL not otherwise specified)

A. Prawdziwe twierdzenia to: 1), 3) i 5)

B. Prawdziwe twierdzenia to: 2), 4) i 5)

C. Prawdziwe twierdzenia to: 3), 4) i 5)

D. Prawdziwe twierdzenia to: 2) i 4)

E. Prawdziwe twierdzenia to: 1) i 4)

Pytanie 6.

Prawdziwym odnośnie do klasyfikacji molekularnej DLBCL cell of origin jest twierdzenie, że:

A. Wyróżnia się trzy podtypy molekularne DLBCL (ABC-DLBCL, GCB-DLBCL oraz typ 3), przy czym podtyp GCB-DLBCL charakteryzuje się najbardziej agresywnym przebiegiem klinicznym

B. Wyróżnia się trzy podtypy molekularne DLBCL (ABC-DLBCL, GCB-DLBCL oraz typ 3), przy czym przypadki ACB-DLBCL są częściej stwierdzane w populacji starszych chorych (> 65. rż.)

C. Wyróżnia się trzy podtypy molekularne DLBCL (ABC-DLBCL, GCB-DLBCL oraz typ 3), przy czym przypadki ABC-DLBCL należy, ze względu na agresywny przebieg kliniczny, kwalifikować do immunochemioterapii z konsolidacją przeszczepieniem autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych (auto-HSCT, autologus hematopoietic stem cell transplantation) w pierwszej linii leczenia

D. Klasyfikacji do odpowiedniej grupy przypadków (ABC-DLBCL, GCB-DLBCL oraz typ 3) można dokonać z tą samą dokładnością zarówno na podstawie profilowania ekspresji genów, jak i badań immunohistochemicznych

E. W podtypie molekularnym GCB-DLBCL najistotniejszą rolę w patogenezie potencjału proliferacyjnego komórek chłoniakowych odgrywa szlak metaboliczny zależny od BCL6 i czynnika transkrypcyjnego κB (NF-κB, nuclear factor κB);

Pytanie 7.

Do szczególnych lokalizacji narządowych DLBCL, predysponujących do zajęcia ośrodkowego układu nerwowego i jednocześnie uzasadniających przeprowadzenie badania płynu mózgowo-rdzeniowego przed rozpoczęciem immunochemioterapii, zalicza się:

A. Jądra, oczodół, zatoki przynosowe, nerki, nadnercza, język

B. Jądra, oczodół, nerki, śledziona, kręgosłup

C. Jądra, oczodół, zatoki przynosowe, wątroba, nadnercza, kręgosłup

D. Jądra, oczodół, migdałek, nerki, nadnercza, kręgosłup

E. Jądra, oczodół, zatoki przynosowe, nerki, nadnercza

Pytanie 8.

W leczeniu radykalnym drugiej linii chorych na oporną lub nawrotową postać DLBCL należy zastosować immunochemioterapię zawierającą związki platyny, a po uzyskaniu co najmniej częściowej remisji zastosować:

A. allo-HSCT

B. Radioterapię całego ciała (TBI, total body irradiation) wspomaganą auto-HSCT

C. Wysokodawkowaną chemioterapię (np. BEAM) wspomaganą auto-HSCT

D. W podtypie molekularnym GCB-DLBCL konsolidację za pomocą auto-HSCT, a w podtypie ABC-DLBCL przeszczepienie allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych (allo-HSCT, allogeneic hematopoietic stem cell transplantation);

E. allo-HSCT

Pytanie 9.

W odniesieniu do chorych na DLBCL ze współtowarzyszącą infekcją ludzkim wirusem nabytego niedoboru odporności (HIV, human immunodeficiency virus) prawdziwe są twierdzenia: 1) leczenie należy prowadzić analogicznie oraz z intensywnością identyczną jak u chorych HIV-negatywnych; 2) w trakcie leczenia należy stosować profilaktykę przeciwinfekcyjną oraz czynnik stymulujący tworzenie kolonii granulocytów (G-CSF, granulocyte colony-stimulating factor); 3) ze względu na ryzyko neutropenii należy zmniejszyć dawki cytostatyków; 4) liczba komórek CD4+ we krwi obwodowej niższa od 100/mm3 może być wskazaniem do zmniejszenia dawek cytostatyków; 5) częściej niż w przypadkach HIV-negatywnych stwierdza się zajęcie procesem nowotworowym lokalizacji pozawęzłowych

A. Prawdziwe twierdzenia to: 1), 2), 4) i 5)

B. Prawdziwe twierdzenia to: 2), 3), 4) i 5)

C. Prawdziwe twierdzenia to: 1), 2), 3) i 5)

D. Prawdziwe twierdzenia to: 1), 2), 3) i 4)

E. Prawdziwe twierdzenia to: 1), 3), 4) i 5)

Pytanie 10.

Wskazanie do allo-HSCT u chorych na mielofibrozę należy rozważyć w poniższych sytuacjach, z wyjątkiem:

A. Chorego na pierwotną mielofibrozę (PMF, primary myelofibrosis), w wieku 39 lat, z grupy ryzyka pośredniego-2 według IPSS (International Prognostic Scoring System), z obecnością inv(3)

B. Chorego na wtórną nadpłytkowość samoistną (post-ET MF, post-essential thrombocythemia), w wieku 67 lat, z grupy ryzyka pośredniego-1 według IPSS, z obecnością mutacji MPL

C. Chorego na wtórną czerwienicę prawdziwą (post-PV MF, post-policythemia vera myelofibrosis), w wieku 45 lat, z grupy wysokiego ryzyka według DIPSS, z obecnością mutacji JAK-2, dobrze odpowiadającego na ruksolitinib

D. Chorego na PMF, w wieku 50 lat, z grupy ryzyka pośredniego-1 według IPSS, z potrójną negatywnością (brak obecności mutacji JAK-2, CALR, MPL), z obecnością mutacji ASXL1

E. Chorego na PMF, w wieku lat 55, z niedokrwistością zależną od transfuzji, z obecnością 8% blastów w rozmazie krwi obwodowej i obecnością monosomii chromosomu 7, po splenektomii pourazowej przed rozpoznaniem PMF

Pytanie 11.

Wskaż nieprawdziwe twierdzenie wobec zaleceń ELN/EBMT (European LeukemiaNet/European Society for Blood and Bone Marrow Transplantation) dotyczących zastosowania inhibitorów JAK1/2 przed allo-HSCT:

A. Inhibitor JAK1/2 należy odstawić dzień przed kondycjonowaniem

B. Inhibitory JAK1/2 należy odstawić co najmniej 30 dni przed kondycjonowaniem

C. Leczenie inhibitorami JAK1/2 należy rozpocząć przynajmniej 2–3 miesiące przed planowaną transplantacją

D. Leczenie inhibitorami JAK1/2 jest wskazane u chorych z symptomatyczną splenomegalią i/lub objawami ogólnymi

E. Dawkę inhibitorów JAK1/2 należy zwiększać do maksymalnej tolerowanej w okresie przed allo-HSCT, natomiast 5–7 dni przed kondycjonowaniem — rozpocząć stopniową redukcję dawki