Pytania testowe
Poniżej zamieszczono pytania testowe umożliwiające sprawdzenie wiedzy obejmującej zagadnienia, o których jest mowa w niniejszym numerze „Hematologii”.
Pytanie 1. |
Włączenie antagonisty witaminy K (warfaryna, acenokumarol) w leczeniu ostrej zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych u chorego z nowotworem, u którego stosuje się heparynę drobnocząsteczkową (LMWH), powinno nastąpić: |
A. Pierwszego lub drugiego dnia leczenia za pomocą LMWH |
B. Po 7–10 dniach leczenia za pomocą LMWH |
C. Po 1 miesiącu, gdy zmniejszamy dawkę LMWH do 75-80% dawki terapeutycznej |
D. Po 3–6 miesiącach leczenia za pomocą LMWH |
E. Stosowanie antagonisty witaminy K w chorobie nowotworowej jest przeciwwskazane |
Pytanie 2. |
Najlepszą metodą prognozowania wyniku splenektomii u pacjentów z pierwotną małopłytkowością immunologiczną (ITP) jest: |
A. Ocena odpowiedzi płytkowej na kortykosteroidy |
B. Ocena odpowiedzi płytkowej na dożylne immunoglobuliny |
C. Oznaczenie miejsca niszczenia autologicznych płytek znakowanych izotopem indu 111 |
D. Oznaczenie miejsca niszczenia allogenicznych płytek znakowanych izotopem chromu 51 |
E. Ocena wzrostu liczby płytek po przetoczeniu 5 j. koncentratu krwinek płytkowych |
Pytanie 3. |
Które z poniższych twierdzeń dotyczących splenektomii w pierwotnej małopłytkowości immunologicznej (ITP) jest prawdziwe? |
A. Splenektomia upośledza odporność do końca życia |
B. Splenektomia zwiększa odsetek remisji po agonistach receptora trombopoetyny |
C. Przebyta splenektomia jest przeciwwskazaniem do leczenia rytuksymabem pacjentów z ITP |
D. Zaleca się wykonanie splenektomii w czasie pierwszych 12 miesięcy od rozpoznania ITP |
E. Wczesny nawrót małopłytkowości po splenektomii najczęściej wiąże się z obecnością dodatkowej śledziony |
Pytanie 4. |
Które z poniższych twierdzeń dotyczących sposobu wytwarzania i działania osocza bogatopłytkowego (PRP) są prawdziwe? |
1. Osocze bogatopłytkowe jest autologicznym preparatem krwiopochodnym |
2. Osocze bogatopłytkowe zawiera zwiększoną zawartość czynników wzrostowych biorących udział w procesach regeneracyjnych tkanek |
3. Proces przygotowania jednej porcji PRP wymaga kilkukrotnego pobrania krwi od pacjenta |
4. Jednoczasowe podanie trombiny przy aplikacji PRP powoduje spowolnienie uwalniania z płytek krwi czynników wzrostowych |
5. Osocze bogatopłytkowe bogate w leukocyty uzyskuje się z kożuszka leukocytarno-płytkowego |
A.2, 3 i 5 |
B. 1, 4 i 5 |
C. 2, 3 i 4 |
D. 1, 2 i 5 |
E. 1, 3 i 5 |
Pytanie 5. |
Które z poniższych twierdzeń dotyczących zastosowania osocza bogatopłytkowego (PRP) w przewlekłym zwyrodnieniowym uszkodzeniu ścięgien i stawów są prawdziwe? |
1. Pełne działanie PRP ujawnia się w czasie do 4 tygodni po podaniu |
2. Osocze bogatopłytkowe jest opcją terapeutyczną, którą można rozpatrzeć po wyczerpaniu standardowych metod leczenia |
3. Ważnym elementem w procesie terapii za pomocą PRP jest następowa rehabilitacja |
4. Najwięcej prób klinicznych dotyczy zastosowania PRP w tendinopatii nadkłykcia bocznego kości ramiennej (tzw. łokieć tenisisty), ścięgna Achillesa oraz tendinopatii okolicy rzepki |
5. W dotychczas przeprowadzonych badaniach randomizowanych potwierdzono skuteczność PRP w chorobie zwyrodnieniowej stawów biodrowych |
A. 1, 2 i 3 |
B. 2, 3 i 4 |
C. 3, 4 i 5 |
D. 1, 2 i 5 |
E. 1, 4 i 5 |
Pytanie 6. |
Najczęściej wykrywaną mutacją sprawczą hemofilii A jest: |
A. Insercja w intronie 1 genu F8 |
B. Inwersja w intronie 22 genu F8 |
C. Inwersja w intronie 1 genu F8 |
D. Delecja w intronie 1 genu F8 |
E. Delecja w intronie 22 genu F8 |
Pytanie 7. |
Identyfikacja mutacji odpowiedzialnej za hemofilię A umożliwia: |
1. Wstępną ocenę ryzyka wystąpienia inhibitora czynnika VIII |
2. Wykluczenie współistnienia choroby von Willebranda |
3. Pewne rozpoznanie stanu nosicielstwa hemofilii A |
4. Podjęcie decyzji o wyborze rekombinowanego lub osoczopochodnego koncentratu czynnika VIII w leczeniu krwawień u danego pacjenta |
5. Wybór właściwej metody laboratoryjnej do określenia aktywności czynnika VIII w osoczu |
A. 1 i 2 |
B. 2, 3 i 5 |
C. 1 i 3 |
D. 2 i 3 |
E. 1, 2 i 4 |
Pytanie 8. |
Który z oznaczanych inhibitorów krzepnięcia jest najbardziej czuły na działanie antagonistów witaminy K, co skutkuje obniżeniem jego poziomu u większości leczonych chorych? |
A. Białko C |
B. Wolne białko S |
C. Antytrombina |
D. Wszystkie powyższe inhibitory w podobnym stopniu |
E. Żaden z 3 wyżej wymienionych inhibitorów |
Pytanie 9. |
Typowo u kobiet w ciąży obserwuje się obniżenie stężenia jednego z inhibitorów krzepnięcia. Jest nim: |
A. Białko C |
B. Wolne białko S |
C. Antytrombina |
D. Wszystkich powyższych inhibitorów w podobnym stopniu |
E. Żadnego z 3 wyżej wymienionych inhibitorów |
Pytanie 10. |
Oznaczenie stężenia propeptydu czynnika von Willebranda: |
A. Pozwala na ocenę produkcji i sekrecji czynnika von Willebranda z komórek śródbłonka |
B. Jest pomocne w różnicowaniu między chorobą typu 3 a jej ciężkimi postaciami typu 1 |
C. Pozwala na wyodrębnienie wariantu choroby typu 1 przebiegającego ze zwiększonym klirensem czynnika von Willebranda |
D. Wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe |
E. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa |
Pytanie 11. |
Angiodysplazja jelitowa: |
A. Dotyka około połowy osób z chorobą von Willebranda |
B. Zwykle występuje w przebiegu choroby von Willebranda typu 1 |
C. Może być przyczyną trudnych do leczenia, nawracających krwotoków z przewodu pokarmowego |
D. Najczęściej lokalizuje się w żołądku i dwunastnicy |
E. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa |
Pytanie 12. |
Które z poniższych twierdzeń dotyczących klopidogrelu jest prawdziwe: |
1. Klopidogrel blokuje nieodwracalnie receptor płytkowy P2Y12 |
2. Zahamowanie agregacji płytek następuje po kilku godzinach od przyjęcia dawki nasycającej 600 mg |
3. Stosowanie prasugrelu oraz tikagreloru w porównaniu do klopidogrelu jest obarczone wyższym ryzykiem występowania powikłań krwotocznych |
A. 1 |
B. 2 |
C. 3 |
D. 1 i 3 |
E. 1, 2 i 3 |
Prawidłowe odpowiedzi:
1D, 2C, 3A, 4D, 5B, 6B, 7C, 8B, 9B, 10D, 11C, 12E