Pojawienie się imatynibu, a następnie kolejnych inhibitorów kinaz tyrozynowych (TKI), doprowadziło do zrównania długości życia chorych na przewlekłą białaczkę szpikową (CML) z czasem przeżycia oczekiwanym w zdrowej populacji. Obecnie celem terapeutycznym dla dużej grupy pacjentów jest uzyskanie remisji wolnej od leczenia. Wyniki licznych badań wskazują, że spośród pacjentów, którzy osiągnęli stabilną głęboką odpowiedź molekularną (DMR) i odstawili leczenie TKI, 40–50% może pozostać w remisji. Kluczowe jest to, że pacjenci, u których następuje nawrót molekularny, nie doświadczają progresji choroby do fazy zaawansowanej i prawie zawsze odzyskują DMR po ponownym wdrożeniu leczenia. Poniżej przedstawiono opis przypadku pacjenta z CML, u którego z powodu nietolerancji imatynibu wdrożono nilotynib, a po kilku latach terapii lek odstawiono. Cztery tygodnie po przerwaniu leczenia u pacjenta doszło do utraty większej odpowiedzi molekularnej. Niezwłocznie wznowiono terapię nilotynibem i już po 3 miesiącach chory odzyskał DMR.