Przeszczepienie allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych poprzedzone leczeniem ruksolitynibem u chorej na mielofibrozę wtórną do nadpłytkowości samoistnej, z trombofilią wrodzoną z mutacją genu protrombiny G20210A

Abstract

W pracy zaprezentowno przypadek 37-letniej chorej, u której rozpoznano nadpłytkowość samoistną z obecnością mutacji JAK2 V617F, a następnie, po 4 latach, transformację do mielofibrozy. Przy rozpoznaniu mielofibrozy obserwowano nasilenie objawów ogólnych, szybką progresję splenomegalii, pojawienie się niedokrwistości z zależnością od przetoczeń kkcz, małopłytkowości oraz ewolucji klonalnej w kariotypie szpiku kostnego. Dodatkowo wystąpiły powikłania zakrzepowe, ostra proksymalna zakrzepica żył głębokich lewej kończyny dolnej, wymagająca leczenia, a następnie wtórnej profilaktyki przeciwzakrzepowej heparyną drobnocząsteczkową. Po zastosowaniu hydroksykarbamidu, w dalszej kolejności małych dawek arabinozydu cytozyny nie uzyskano zmniejszenia rozmiarów śledziony ani poprawy w zakresie cytopenii czy ograniczenia objawów ogólnych. Rozpoczęto leczenie inhibitorem JAK1/2 — ruksolitynibem. Po 6 miesiącach uzyskano redukcję splenomegalii, ustąpienie objawów ogólnych, uniezależnienie się od przetoczeń kkcz oraz przeprowadzono allo-HSCT w okresie poprawy hematologicznej. W toku pogłębionej diagnostyki zaburzeń krzepnięcia wykryto mutację genu protrombiny G20210A, rozpoznano trombofilię wrodzoną, kontynuowano wtórną profilaktykę przeciwzakrzepową rywaroksabanem. W ocenie hematologicznej po 2 latach od przeprowadzenia allo-HSCT stwierdzono prawidłową morfologię oraz rozmaz krwi obwodowej, 100% DNA dawcy we krwi chorej w badaniu chimeryzmu metodą STR-PCR, nie wykazano cech morfologicznych mieloproliferacji w badaniu histopatologicznym szpiku kostnego, nie wykryto mutacji JAK2 w badaniu ARMS-PCR szpiku kostnego.