Przedstawiono opis dwojga chorych ze szpiczakiem plazmocytowym (PCM) leczonych w I linii za pomocą schematu VMP (bortezomib, melfalan, prednizon). Pierwszy opis przypadku dotyczy 76-letniej pacjentki zakwalifikowanej do leczenia według schematu VMP. Chora otrzymała łącznie 3 cykle leczenia, które były powikłane infekcjami, zakrzepicą żył kończyny dolnej prawej, epizodem drgawkowym oraz pancytopenią. Następnie pacjentkę poddano radioterapii zmian w kościach czaszki okolicy ciemieniowej (20 Gy/g). Ze względu na wiek chorej, liczne powikłania związane z leczeniem VMP i odstępstwa od programu terapeutycznego z użyciem bortezomibu pacjentkę zakwalifikowano do leczenia cyklofosfamidem z prednizonem. Drugi przypadek dotyczy 68-letniego pacjenta z ustalonym rozpoznaniem PCM oraz towarzyszącą niewydolnością nerek leczonego według schematu VMP. Po 5 cyklach leczenia chory ten uzyskał bardzo dobrą odpowiedź częściową. Oba przypadki ilustrują skuteczność, tolerancję oraz powikłania związane z leczeniem VMP w grupie chorych w starszym wieku oraz u osób z niewydolnością nerek.