W ostatnich latach dokonał się istotny postęp w zrozumieniu molekularnych mechanizmów patogenezy ostrych białaczek oraz poznaniu nowych czynników prognostycznych. Wiedza ta stworzyła podstawy do rozwoju nowoczesnych leków i bardziej skutecznych metod leczenia. Istnieją dowody na to, że poprawa jakości remisji wiąże się z obniżeniem ryzyka nawrotu białaczki. Nowe strategie leczenia indukującego związane z eskalacją dawek daunorubicyny, dołączeniem analogów nukleozydowych lub przeciwciał monoklonalnych charakteryzują się wyższą skutecznością niż standardowa chemioterapia 3 + 7 u chorych na ostre białaczki szpikowe (AML) poniżej 60. roku życia. Odmiennie jest u starszych chorych leczonych mniej intensywnie uzyskanie całkowitej remisji nie jest dobrym surogatem całkowitego przeżycia. Wykazano, że leki hipometylujące istotnie wydłużają przeżycie chorych na AML, bez istotnej poprawy odsetka remisji. Rokowanie chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL) u dorosłych jest nadal niezadowalające, a leczenie tej grupy chorych stanowi wyzwanie dla współczesnej medycyny. Nowe technologie medyczne, w tym terapie celowane i immunoterapia przeciwciałami monoklonalnymi lub limfocytami CAR, są niezwykle obiecujące i dają wielkie nadzieje na poprawę rokowania w ALL u dorosłych. W pracy przedstawiono krótki przegląd nowych strategii leczniczych stosowanych u chorych na ostre białaczki w ostatnich latach.