Pytanie 1.

Włączenie antagonisty witaminy K (warfaryna, acenokumarol) w leczeniu ostrej zakrzepicy żył głębokich kończyn dolnych u chorego z nowotworem, u którego stosuje się heparynę drobnocząsteczkową (LMWH), powinno nastąpić:

A. Pierwszego lub drugiego dnia leczenia za pomocą LMWH

B. Po 7–10 dniach leczenia za pomocą LMWH

C. Po 1 miesiącu, gdy zmniejszamy dawkę LMWH do 75-80% dawki terapeutycznej

D. Po 3–6 miesiącach leczenia za pomocą LMWH

E. Stosowanie antagonisty witaminy K w chorobie nowotworowej jest przeciwwskazane

Pytanie 2.

Najlepszą metodą prognozowania wyniku splenektomii u pacjentów z pierwotną małopłytkowością immunologiczną (ITP) jest:

A. Ocena odpowiedzi płytkowej na kortykosteroidy

B. Ocena odpowiedzi płytkowej na dożylne immunoglobuliny

C. Oznaczenie miejsca niszczenia autologicznych płytek znakowanych izotopem indu 111

D. Oznaczenie miejsca niszczenia allogenicznych płytek znakowanych izotopem chromu 51

E. Ocena wzrostu liczby płytek po przetoczeniu 5 j. koncentratu krwinek płytkowych

Pytanie 3.

Które z poniższych twierdzeń dotyczących splenektomii w pierwotnej małopłytkowości immunologicznej (ITP) jest prawdziwe?

A. Splenektomia upośledza odporność do końca życia

B. Splenektomia zwiększa odsetek remisji po agonistach receptora trombopoetyny

C. Przebyta splenektomia jest przeciwwskazaniem do leczenia rytuksymabem pacjentów z ITP

D. Zaleca się wykonanie splenektomii w czasie pierwszych 12 miesięcy od rozpoznania ITP

E. Wczesny nawrót małopłytkowości po splenektomii najczęściej wiąże się z obecnością dodatkowej śledziony

Pytanie 4.

Które z poniższych twierdzeń dotyczących sposobu wytwarzania i działania osocza bogatopłytkowego (PRP) są prawdziwe?

1. Osocze bogatopłytkowe jest autologicznym preparatem krwiopochodnym

2. Osocze bogatopłytkowe zawiera zwiększoną zawartość czynników wzrostowych biorących udział w procesach regeneracyjnych tkanek

3. Proces przygotowania jednej porcji PRP wymaga kilkukrotnego pobrania krwi od pacjenta

4. Jednoczasowe podanie trombiny przy aplikacji PRP powoduje spowolnienie uwalniania z płytek krwi czynników wzrostowych

5. Osocze bogatopłytkowe bogate w leukocyty uzyskuje się z kożuszka leukocytarno-płytkowego

A.2, 3 i 5

B. 1, 4 i 5

C. 2, 3 i 4

D. 1, 2 i 5

E. 1, 3 i 5

Pytanie 5.

Które z poniższych twierdzeń dotyczących zastosowania osocza bogatopłytkowego (PRP) w przewlekłym zwyrodnieniowym uszkodzeniu ścięgien i stawów są prawdziwe?

1. Pełne działanie PRP ujawnia się w czasie do 4 tygodni po podaniu

2. Osocze bogatopłytkowe jest opcją terapeutyczną, którą można rozpatrzeć po wyczerpaniu standardowych metod leczenia

3. Ważnym elementem w procesie terapii za pomocą PRP jest następowa rehabilitacja

4. Najwięcej prób klinicznych dotyczy zastosowania PRP w tendinopatii nadkłykcia bocznego kości ramiennej (tzw. łokieć tenisisty), ścięgna Achillesa oraz tendinopatii okolicy rzepki

5. W dotychczas przeprowadzonych badaniach randomizowanych potwierdzono skuteczność PRP w chorobie zwyrodnieniowej stawów biodrowych

A. 1, 2 i 3

B. 2, 3 i 4

C. 3, 4 i 5

D. 1, 2 i 5

E. 1, 4 i 5

Pytanie 6.

Najczęściej wykrywaną mutacją sprawczą hemofilii A jest:

A. Insercja w intronie 1 genu F8

B. Inwersja w intronie 22 genu F8

C. Inwersja w intronie 1 genu F8

D. Delecja w intronie 1 genu F8

E. Delecja w intronie 22 genu F8

Pytanie 7.

Identyfikacja mutacji odpowiedzialnej za hemofilię A umożliwia:

1. Wstępną ocenę ryzyka wystąpienia inhibitora czynnika VIII

2. Wykluczenie współistnienia choroby von Willebranda

3. Pewne rozpoznanie stanu nosicielstwa hemofilii A

4. Podjęcie decyzji o wyborze rekombinowanego lub osoczopochodnego koncentratu czynnika VIII w leczeniu krwawień u danego pacjenta

5. Wybór właściwej metody laboratoryjnej do określenia aktywności czynnika VIII w osoczu

A. 1 i 2

B. 2, 3 i 5

C. 1 i 3

D. 2 i 3

E. 1, 2 i 4

Pytanie 8.

Który z oznaczanych inhibitorów krzepnięcia jest najbardziej czuły na działanie antagonistów witaminy K, co skutkuje obniżeniem jego poziomu u większości leczonych chorych?

A. Białko C

B. Wolne białko S

C. Antytrombina

D. Wszystkie powyższe inhibitory w podobnym stopniu

E. Żaden z 3 wyżej wymienionych inhibitorów

Pytanie 9.

Typowo u kobiet w ciąży obserwuje się obniżenie stężenia jednego z inhibitorów krzepnięcia. Jest nim:

A. Białko C

B. Wolne białko S

C. Antytrombina

D. Wszystkich powyższych inhibitorów w podobnym stopniu

E. Żadnego z 3 wyżej wymienionych inhibitorów

Pytanie 10.

Oznaczenie stężenia propeptydu czynnika von Willebranda:

A. Pozwala na ocenę produkcji i sekrecji czynnika von Willebranda z komórek śródbłonka

B. Jest pomocne w różnicowaniu między chorobą typu 3 a jej ciężkimi postaciami typu 1

C. Pozwala na wyodrębnienie wariantu choroby typu 1 przebiegającego ze zwiększonym klirensem czynnika von Willebranda

D. Wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

E. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

Pytanie 11.

Angiodysplazja jelitowa:

A. Dotyka około połowy osób z chorobą von Willebranda

B. Zwykle występuje w przebiegu choroby von Willebranda typu 1

C. Może być przyczyną trudnych do leczenia, nawracających krwotoków z przewodu pokarmowego

D. Najczęściej lokalizuje się w żołądku i dwunastnicy

E. Żadna z powyższych odpowiedzi nie jest prawidłowa

Pytanie 12.

Które z poniższych twierdzeń dotyczących klopidogrelu jest prawdziwe:

1. Klopidogrel blokuje nieodwracalnie receptor płytkowy P2Y12

2. Zahamowanie agregacji płytek następuje po kilku godzinach od przyjęcia dawki nasycającej 600 mg

3. Stosowanie prasugrelu oraz tikagreloru w porównaniu do klopidogrelu jest obarczone wyższym ryzykiem występowania powikłań krwotocznych

A. 1

B. 2

C. 3

D. 1 i 3

E. 1, 2 i 3