Wyniki zastosowania leczenia inhibitorami kinaz tyrozynowych (TKI) II generacji w pierwszym rzucie przewlekłej białaczki szpikowej są lepsze w porównaniu ze stosowaniem imatynibu. Wyniki badania DASISION po 3-letniej obserwacji wskazują, że w porównaniu z leczeniem imatynibem wśród chorych, którzy otrzymywali dazatynib, uzyskano znamiennie większe odsetki całkowitych odpowiedzi cytogenetycznych (CCyR) po 1. i po 2. roku leczenia oraz większych odpowiedzi molekularnych (MMR) po 1., 2. i 3. roku leczenia. U wszystkich pacjentów otrzymujących dazatynib odpowiedzi cytogenetyczne i molekularne (MR) uzyskiwano znacznie szybciej, a liczba chorych,
u których doszło do transformacji do fazy akceleracji lub kryzy blastycznej, była mniejsza niż w grupie leczonych imatynibem. Podobne prawidłowości obserwowano w przebiegu badania ENESTnd.
Odsetki uzyskiwanych CCyR i MMR po 4-letniej obserwacji były znamiennie większe, a odpowiedzi uzyskiwano istotnie wcześniej u chorych otrzymujących nilotynib. Odsetek chorych, u których doszło
do transformacji do fazy akceleracji lub kryzy blastycznej w tej grupie chorych, był istotnie statystycznie mniejszy niż u leczonych imatynibem. W omawianych badaniach (DASISION, ENESTnd,
badanie z Hammersmith, CML Study IV, SPIRIT II) pacjenci z redukcją liczby transkryptu BCR/ABL1 do przynajmniej 10% lub mniej po pierwszych 3 miesiącach leczenia TKI mieli większe szanse uzyskania CCyR, MMR, MR4, MR4,5 i uzyskiwano wśród nich większe odsetki przeżycia wolnego od zdarzeń (EFS), czasu wolnego od progresji (PFS) i całkowitego przeżycia w długotrwałej analizie. Odsetek chorych, którzy po 3 miesiącach uzyskiwali redukcję do 10% lub mniej albo
1% lub mniej w tych badaniach był znamiennie wyższy wśród otrzymujących TKI II generacji. W innym badaniu wykazano, że odsetki EFS i PFS u pacjentów z całkowitą odpowiedzią molekularną
były znamiennie większe w porównaniu z chorymi, którzy osiągnęli CCyR z lub bez MMR.