Czy możliwa jest dalsza poprawa wyników leczenia pierwszego wyboru przewlekłej białaczki szpikowej w fazie przewlekłej?
dostęp otwarty
Streszczenie
u których doszło do transformacji do fazy akceleracji lub kryzy blastycznej, była mniejsza niż w grupie leczonych imatynibem. Podobne prawidłowości obserwowano w przebiegu badania ENESTnd.
Odsetki uzyskiwanych CCyR i MMR po 4-letniej obserwacji były znamiennie większe, a odpowiedzi uzyskiwano istotnie wcześniej u chorych otrzymujących nilotynib. Odsetek chorych, u których doszło
do transformacji do fazy akceleracji lub kryzy blastycznej w tej grupie chorych, był istotnie statystycznie mniejszy niż u leczonych imatynibem. W omawianych badaniach (DASISION, ENESTnd,
badanie z Hammersmith, CML Study IV, SPIRIT II) pacjenci z redukcją liczby transkryptu BCR/ABL1 do przynajmniej 10% lub mniej po pierwszych 3 miesiącach leczenia TKI mieli większe szanse uzyskania CCyR, MMR, MR4, MR4,5 i uzyskiwano wśród nich większe odsetki przeżycia wolnego od zdarzeń (EFS), czasu wolnego od progresji (PFS) i całkowitego przeżycia w długotrwałej analizie. Odsetek chorych, którzy po 3 miesiącach uzyskiwali redukcję do 10% lub mniej albo
1% lub mniej w tych badaniach był znamiennie wyższy wśród otrzymujących TKI II generacji. W innym badaniu wykazano, że odsetki EFS i PFS u pacjentów z całkowitą odpowiedzią molekularną
były znamiennie większe w porównaniu z chorymi, którzy osiągnęli CCyR z lub bez MMR.
Streszczenie
u których doszło do transformacji do fazy akceleracji lub kryzy blastycznej, była mniejsza niż w grupie leczonych imatynibem. Podobne prawidłowości obserwowano w przebiegu badania ENESTnd.
Odsetki uzyskiwanych CCyR i MMR po 4-letniej obserwacji były znamiennie większe, a odpowiedzi uzyskiwano istotnie wcześniej u chorych otrzymujących nilotynib. Odsetek chorych, u których doszło
do transformacji do fazy akceleracji lub kryzy blastycznej w tej grupie chorych, był istotnie statystycznie mniejszy niż u leczonych imatynibem. W omawianych badaniach (DASISION, ENESTnd,
badanie z Hammersmith, CML Study IV, SPIRIT II) pacjenci z redukcją liczby transkryptu BCR/ABL1 do przynajmniej 10% lub mniej po pierwszych 3 miesiącach leczenia TKI mieli większe szanse uzyskania CCyR, MMR, MR4, MR4,5 i uzyskiwano wśród nich większe odsetki przeżycia wolnego od zdarzeń (EFS), czasu wolnego od progresji (PFS) i całkowitego przeżycia w długotrwałej analizie. Odsetek chorych, którzy po 3 miesiącach uzyskiwali redukcję do 10% lub mniej albo
1% lub mniej w tych badaniach był znamiennie wyższy wśród otrzymujących TKI II generacji. W innym badaniu wykazano, że odsetki EFS i PFS u pacjentów z całkowitą odpowiedzią molekularną
były znamiennie większe w porównaniu z chorymi, którzy osiągnęli CCyR z lub bez MMR.
Słowa kluczowe
przewlekła białaczka szpikowa, inhibitory kinaz tyrozynowych II generacji, leczenie pierwszego rzutu, poprawa skuteczności leczenia


Tytuł
Czy możliwa jest dalsza poprawa wyników leczenia pierwszego wyboru przewlekłej białaczki szpikowej w fazie przewlekłej?
Czasopismo
Numer
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
1-6
Rekord bibliograficzny
Hematologia 2013;4(1):1-6.
Słowa kluczowe
przewlekła białaczka szpikowa
inhibitory kinaz tyrozynowych II generacji
leczenie pierwszego rzutu
poprawa skuteczności leczenia
Autorzy
Tomasz Sacha