Ostra białaczka szpikowa (AML) jest chorobą bardzo zróżnicowaną pod względem przebiegu
klinicznego oraz charakterystyki immunofenotypowej i molekularnej blastów białaczkowych.
Zgodnie z obowiązującą klasyfikacją rokowniczą przypadki z prawidłowym kariotypem
(ok. 50% wszystkich chorych) cechuje pośrednie ryzyko niepomyślnego przebiegu choroby.
Zauważono jednak, że także w obrębie tej grupy można wyodrębnić pacjentów o niekorzystnym
rokowaniu. U dużej części z nich potwierdzono występowanie aberracji molekularnych
w obrębie genów odpowiedzialnych za przebieg i kontrolę procesów proliferacji i różnicowania
prekursorowych komórek hematopoezy. Okazało się także, że ich obecność u poszczególnych
pacjentów cechujących się pośrednim ryzykiem cytogenetycznym istotnie zmienia odpowiedź na
zastosowaną terapię, a także przebieg choroby. Również nieprawidłowa ekspresja niektórych
genów istotnie modyfikuje rezultaty terapii i rokowanie u chorych z AML. Przedmiotem niniejszej
pracy jest prognostyczne znaczenie obecności zaburzeń molekularnych oraz zaburzonej
ekspresji wybranych genów u chorych na AML.