Potransplantacyjne zespoły limfoproliferacyjne (PTLD) są rzadkie, ale stanowią groźną komplikację
po przeszczepieniu narządów lub komórek hematopoetycznych. Zwykle rozwijają się
w pierwszym roku po transplantacji, ale częstość ich występowania różni się w zależności od
rodzaju przeszczepianego organu, stosowanego leczenia immunosupresyjnego oraz statusu wirusa
Epstein-Barr (EBV) u biorcy i dawcy. Większość PTLD należy do chłoniaków wywodzących
się z komórek B, EBV-pozytywnych. Za rozwój PTLD odpowiada transformacja limfocytów B,
najczęściej poprzez zakażenie EBV, łącznie z brakiem kontroli ze strony limfocytów T. Jednak
obecnie notuje się coraz więcej przypadków PTLD EBV-negatywnych. Szacuje się, że częstość
występowania PTLD wynosi po przeszczepieniu serca 1,0–6,3%, płuc — 4,2–10%, serca i płuc
— 2,4–5,8%, nerek — 1–2,3%, a wątroby — 1–2,8% i aż 20% po przeszczepieniu jelita cienkiego.
Leczenie PTLD rozpoczyna się od zmniejszenia dawek leków immunosupresyjnych. W przypadku
nieuzyskania odpowiedzi w ciągu 2–4 tygodni należy wdrożyć leczenie farmakologiczne.
W pracy przedstawiono protokół leczenia PTLD rekomendowany przez Polską Grupę Badawczą
Chłoniaków, składający się z sekwencyjnego podawania rytuksymabu w monoterapii, a następnie,
w przypadku braku odpowiedzi, w skojarzeniu z chemioterapią CHOP.