BCR-ABL1 i c-KIT. Ze względu na ten mechanizm działania został zarejestrowany do leczenia chorych z przewlekłą białaczką szpikową (CML) w fazach przewlekłej, akceleracji i kryzy blastycznej, chorych z nieoperacyjnymi i rozsianymi nowotworami podścieliska przewodu pokarmowego (GIST), a także w innych rzadkich chorobach nowotworowych przebiegających z nieprawidłowościami genetycznymi dotyczącymi receptora czynnika aktywacji płytek, takich jak przewlekłe nowotwory mieloproliferacyjne z t(5;12) czy zespół hipereozynofilowy. Mimo bardzo dobrej tolerancji terapii u około 2-5% chorych leczonych IM mogą wystąpić objawy uszkodzenia wątroby. W pracy przedstawiono opis dwóch przypadków klinicznych toksycznego uszkodzenia wątroby w trakcie leczenia IM w standardowej dawce 400 mg na dobę. W obu przypadkach odstawienie tego leku pozwoliło uzyskać normalizację czynności wątroby, ale jednocześnie obserwowano utratę odpowiedzi cytogenetycznej i hematologicznej. Włączenie inhibitora kinazy tyrozynowej II generacji - dazatynibu, w dawce 100 mg na dobę, pozwoliło na szybkie odzyskanie remisji hematologicznej i cytogenetycznej, przy braku objawów uszkodzenia wątroby. Oba opisane przypadki dokumentują możliwość wystąpienia polekowego uszkodzenia wątroby w przebiegu leczenia IM oraz związaną z tym konieczność systematycznego kontrolowania biochemicznych wskaźników czynności wątroby w czasie stosowania tego leku.
Hematologia 2010; 1, 3: 254-260