Tom 1, Nr 3 (2010)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2010-07-27
Diagnostyka i ocena skuteczności leczenia przewlekłej białaczki szpikowej
Tomasz Sacha, Kajetana Foryciarz
Hematologia 2010;1(3):219-228.
Tom 1, Nr 3 (2010)
PRACE POGLĄDOWE
Opublikowany online: 2010-07-27
Streszczenie
W diagnostyce przewlekłej białaczki szpikowej (CML) wykorzystywane są badania morfologiczne
krwi obwodowej i szpiku kostnego, badania cytogenetyczne oraz badania molekularne
oparte na różnych odmianach reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Badania morfologiczne
pozwalają między innymi na ustalenie fazy choroby w chwili rozpoznania, która jest wówczas
najważniejszym czynnikiem rokowniczym. Konwencjonalne badanie kariotypu umożliwia
ustalenie rozpoznania i dostarcza informacji o dodatkowych zaburzeniach cytogenetycznych,
które mogą mieć znaczenie rokownicze. Na podstawie badań PCR ustala się typ i ilość transkryptu
BCR-ABL1. Celem leczenia CML jest jak największa redukcja liczby komórek białaczkowych.
Dlatego w trakcie terapii konieczne jest stosowanie metod badawczych o odpowiedniej
czułości. Niezwykle ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń dotyczących czasu i rodzaju wykonywanych
badań służących ocenie skuteczności leczenia. Osiągnięcie i utrzymanie całkowitej
odpowiedzi cytogenetycznej (CCyR) w czasie przewidzianym dla odpowiedzi optymalnej to
wskaźnik o największej wartości, wpływający na czas do progresji choroby i całkowity czas
przeżycia chorych. Podobne, lecz mniej udokumentowane znaczenie ma osiągnięcie większej
odpowiedzi molekularnej (MMolR). Śledzenie kinetyki zmian ilości transkryptu BCR-ABL1
w pierwszych miesiącach leczenia imatynibem (IM) może służyć prognozowaniu odpowiedzi
podczas dalszego leczenia, później może ostrzegać o zbliżającym się nawrocie lub progresji
CML. W przypadku oporności na IM analiza mutacji kinazy ABL1, stężenia leku w surowicy
krwi i ekspresji hOCT1 może pomóc w podjęciu decyzji o wyborze dalszego leczenia.
Hematologia 2010; 1, 3: 219-228
Streszczenie
W diagnostyce przewlekłej białaczki szpikowej (CML) wykorzystywane są badania morfologiczne
krwi obwodowej i szpiku kostnego, badania cytogenetyczne oraz badania molekularne
oparte na różnych odmianach reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR). Badania morfologiczne
pozwalają między innymi na ustalenie fazy choroby w chwili rozpoznania, która jest wówczas
najważniejszym czynnikiem rokowniczym. Konwencjonalne badanie kariotypu umożliwia
ustalenie rozpoznania i dostarcza informacji o dodatkowych zaburzeniach cytogenetycznych,
które mogą mieć znaczenie rokownicze. Na podstawie badań PCR ustala się typ i ilość transkryptu
BCR-ABL1. Celem leczenia CML jest jak największa redukcja liczby komórek białaczkowych.
Dlatego w trakcie terapii konieczne jest stosowanie metod badawczych o odpowiedniej
czułości. Niezwykle ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń dotyczących czasu i rodzaju wykonywanych
badań służących ocenie skuteczności leczenia. Osiągnięcie i utrzymanie całkowitej
odpowiedzi cytogenetycznej (CCyR) w czasie przewidzianym dla odpowiedzi optymalnej to
wskaźnik o największej wartości, wpływający na czas do progresji choroby i całkowity czas
przeżycia chorych. Podobne, lecz mniej udokumentowane znaczenie ma osiągnięcie większej
odpowiedzi molekularnej (MMolR). Śledzenie kinetyki zmian ilości transkryptu BCR-ABL1
w pierwszych miesiącach leczenia imatynibem (IM) może służyć prognozowaniu odpowiedzi
podczas dalszego leczenia, później może ostrzegać o zbliżającym się nawrocie lub progresji
CML. W przypadku oporności na IM analiza mutacji kinazy ABL1, stężenia leku w surowicy
krwi i ekspresji hOCT1 może pomóc w podjęciu decyzji o wyborze dalszego leczenia.
Hematologia 2010; 1, 3: 219-228
Słowa kluczowe
przewlekła białaczka szpikowa; diagnostyka; ocena skuteczności leczenia
Tytuł
Diagnostyka i ocena skuteczności leczenia przewlekłej białaczki szpikowej
Czasopismo
Hematologia
Numer
Tom 1, Nr 3 (2010)
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
219-228
Data publikacji on-line
2010-07-27
Rekord bibliograficzny
Hematologia 2010;1(3):219-228.
Słowa kluczowe
przewlekła białaczka szpikowa
diagnostyka
ocena skuteczności leczenia
Autorzy
Tomasz Sacha
Kajetana Foryciarz