Tom 1, Nr 4 (2010)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2010-11-24
Indywidualne strategie terapeutyczne w przewlekłej białaczce limfocytowej
Krzysztof Warzocha
Hematologia 2010;1(4):306-319.
Tom 1, Nr 4 (2010)
PRACE POGLĄDOWE
Opublikowany online: 2010-11-24
Streszczenie
Przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) to najczęściej rozpoznawany typ białaczki u dorosłych.
U większości chorych celem terapeutycznym jest uzyskanie całkowitej remisji (CR) oraz
wydłużenie czasu jej trwania (PFS) i wydłużenie całkowitego czasu przeżycia (OS). Najlepsze
wyniki w tym zakresie uzyskuje się dzięki stosowaniu immunochemioterapii z użyciem fludarabiny,
cyklofosfamidu i rytuksymabu (FCR). Mimo uzyskania CR, eradykacji choroby resztkowej
(MRD) i remisji molekularnej (MR), u części chorych wyleczenie za pomocą FCR, w tym
wysokodawkowanej i wspomaganej autologicznym przeszczepieniem macierzystych komórek
krwiotwórczych (auto-HSCT), nie wydaje się możliwe. Jedyną metodą stwarzającą taką szansę,
niestety dostępną tylko niewielkiemu odsetkowi pacjentów z CLL, jest allogeniczne przeszczepienie
macierzystych komórek krwiotwórczych (allo-HSCT). Wysoki odsetek śmiertelności okołoprzeszczepowej
(TRM) po mieloablacyjnych transplantacjach istotnie ogranicza ich szersze zastosowanie,
dlatego kierunek obecnych badań koncentruje się na wypracowaniu optymalnych
schematów przygotowawczych o zredukowanej intensywności mieloablacji (RIC). Należy jednak
pamiętać o tym, że - z jednej strony - u części osób z ograniczoną postacią choroby nie
ma potrzeby rozpoczynania terapii cytostatycznej do czasu progresji choroby, a, z drugiej strony,
terapia ta powinna być bardzo ograniczona u pacjentów z zaawansowaną postacią CLL, ale
w podeszłym wieku, w gorszym stanie ogólnym i ze schorzeniami towarzyszącymi.
Hematologia 2010; 1, 4: 306-319
Streszczenie
Przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) to najczęściej rozpoznawany typ białaczki u dorosłych.
U większości chorych celem terapeutycznym jest uzyskanie całkowitej remisji (CR) oraz
wydłużenie czasu jej trwania (PFS) i wydłużenie całkowitego czasu przeżycia (OS). Najlepsze
wyniki w tym zakresie uzyskuje się dzięki stosowaniu immunochemioterapii z użyciem fludarabiny,
cyklofosfamidu i rytuksymabu (FCR). Mimo uzyskania CR, eradykacji choroby resztkowej
(MRD) i remisji molekularnej (MR), u części chorych wyleczenie za pomocą FCR, w tym
wysokodawkowanej i wspomaganej autologicznym przeszczepieniem macierzystych komórek
krwiotwórczych (auto-HSCT), nie wydaje się możliwe. Jedyną metodą stwarzającą taką szansę,
niestety dostępną tylko niewielkiemu odsetkowi pacjentów z CLL, jest allogeniczne przeszczepienie
macierzystych komórek krwiotwórczych (allo-HSCT). Wysoki odsetek śmiertelności okołoprzeszczepowej
(TRM) po mieloablacyjnych transplantacjach istotnie ogranicza ich szersze zastosowanie,
dlatego kierunek obecnych badań koncentruje się na wypracowaniu optymalnych
schematów przygotowawczych o zredukowanej intensywności mieloablacji (RIC). Należy jednak
pamiętać o tym, że - z jednej strony - u części osób z ograniczoną postacią choroby nie
ma potrzeby rozpoczynania terapii cytostatycznej do czasu progresji choroby, a, z drugiej strony,
terapia ta powinna być bardzo ograniczona u pacjentów z zaawansowaną postacią CLL, ale
w podeszłym wieku, w gorszym stanie ogólnym i ze schorzeniami towarzyszącymi.
Hematologia 2010; 1, 4: 306-319
Słowa kluczowe
przewlekła białaczka limfocytowa; czynniki rokownicze; leczenie; immunochemioterapia; przeszczepienie macierzystych komórek krwiotwórczych
Tytuł
Indywidualne strategie terapeutyczne w przewlekłej białaczce limfocytowej
Czasopismo
Hematologia
Numer
Tom 1, Nr 4 (2010)
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
306-319
Data publikacji on-line
2010-11-24
Rekord bibliograficzny
Hematologia 2010;1(4):306-319.
Słowa kluczowe
przewlekła białaczka limfocytowa
czynniki rokownicze
leczenie
immunochemioterapia
przeszczepienie macierzystych komórek krwiotwórczych
Autorzy
Krzysztof Warzocha