Wstęp: Miejscowy i uogólniony proces zapalny w przebiegu przewlekłych zapaleń stawów może wpływać na metabolizm tkanki kostnej, prowadząc do wystąpienia zaburzeń mineralizacji oraz wzrostu
ryzyka złamań.
Celem badania przekrojowego była ocena gęstości mineralnej kości (BMD) u mężczyzn chorych na
łuszczycowe zapalenie stawów (ŁZS) w porównaniu z chorymi na seronegatywne reumatoidalne zapalenie stawów (RZS).
Materiał i metody: Badanie objęło 39 chorych na postać obwodową łuszczycowego zapalenia stawów, 34 chorych na seronegatywne reumatoidalne zapalenie stawów oraz 28 mężczyzn bez zapalnej choroby stawów. Wiek badanych wahał się od 20 do 75 lat. Pomiaru BMD dokonano metodą absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego o podwójnej energii w obrębie lewej szyjki kości udowej oraz odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Aktywność choroby stawów oceniano za pomocą wskaźnika aktywności choroby DAS 28. Wskaźniki stanu zapalnego mierzono dwoma standardowymi parametrami laboratoryjnymi: OB oraz CRP.
Wyniki: W badaniu zaburzenia mineralizacji u chorych na ŁZS i RZS obecne były odpowiednio u 54% i 62% badanych (p = 0,09). Gęstość mineralna kości mierzona w odcinku lędźwiowym kręgosłupa u chorych na ŁZS była istotnie wyższa niż u chorych na RZS (1,004 ± 0,139 g/cm2 vs. 0,898 ± 0,162 g/cm²), natomiast nie stwierdzono w obu grupach różnic BMD w zakresie szyjki kości udowej. Czas trwania choroby związany był z obniżeniem gęstości kości w obrębie szyjki kości udowej zarówno u chorych na ŁZS i RZS, jak i z obniżeniem BMD w zakresie
L2–L4 kręgosłupa u chorych na RZS.
Wnioski: Zaburzenia mineralizacji kości mierzone w obrębie szyjki kości udowej u chorych na łuszczycowe zapalenie stawów i seronegatywne reumatoidalne zapalenie stawów były podobne i związane z czasem trwania zapalnej choroby stawów. Gęstość mineralna kości mierzona w zakresie L2–L4 była znacząco wyższa u chorych na łuszczycowe zapalenie stawów w porównaniu z chorymi na seronegatywne reumatoidalne zapalenie stawów.
Forum Reumatol. 2018, tom 4, nr 1: 10–14