Vol 4, No 4 (2011)
Program edukacyjny "Zagadnienia współczesnej nefrologii" - Nefro Club
Published online: 2012-01-12
Hipo- i hiperkalcemia — patogeneza i problemy terapeutyczne
Forum Nefrologiczne 2011;4(4):373-382.
Abstract
Wapń zjonizowany osocza, płynu międzykomórkowego
i cytoplazmy, stanowi niewielkie, ale najistotniejsze
z czynnościowego punktu widzenia, frakcje
stężeń tego pierwiastka, podlegające niezależnej,
niezwykle precyzyjnej kontroli licznych mechanizmów
sprzężenia zwrotnego. Kalcemię kontrolują
przede wszystkim: parathormon, fosforany, kalcytonina,
witamina D3, białka osoczowe i stężenie jonów
wodorowych (pH). Wiele leków i chorób zakłóca ich
działanie. Niewielkie odchylenia kalcemii od stanu
prawidłowego są zwykle bezobjawowe, większe
dają objawy niespecyficzne, a dopiero znaczne dają
objawy tężyczki i jej ekwiwalentów (hipokalcemia)
lub poliurii i odwodnienia (hiperkalcemia). Leczenia
objawowej dyskalcemii wymagają jedynie stany nagłe,
pojawiające się zarówno w ostrych zaburzeniach
kalcemii, jak i w nagłych pogorszeniach dyskalcemii
przewlekłych. W objawowej hipokalcemii
podaje się dożylne preparaty wapnia, aż do ustąpienia
objawów. W objawowej hiperkalcemii podstawowym
leczeniem jest nawadnianie 0,9% NaCl
i zahamowanie resorpcji kostnej kalcytoniną oraz
bisfosfonianami. Alternatywym leczeniem objawowej
hiper- i hipokalcemii jest hemodializa. W artykule
przedstawiono najważniejsze przyczyny dyskalcemii
oraz zasady ich rozpoznawania, różnicowania
i leczenia w stanach ostrych i przewlekłych.
Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 4, 373–382
Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 4, 373–382
Keywords: hipokalcemiahiperkalcemiahemodializametabolizm wapnia