Vol 4, No 4 (2011)
Program edukacyjny "Zagadnienia współczesnej nefrologii" - Nefro Club
Published online: 2012-01-12

open access

Page views 1745
Article views/downloads 60637
Get Citation

Connect on Social Media

Connect on Social Media

Hipo- i hiperkalcemia — patogeneza i problemy terapeutyczne

Ryszard Gellert
Forum Nefrologiczne 2011;4(4):373-382.

Abstract

Wapń zjonizowany osocza, płynu międzykomórkowego i cytoplazmy, stanowi niewielkie, ale najistotniejsze z czynnościowego punktu widzenia, frakcje stężeń tego pierwiastka, podlegające niezależnej, niezwykle precyzyjnej kontroli licznych mechanizmów sprzężenia zwrotnego. Kalcemię kontrolują przede wszystkim: parathormon, fosforany, kalcytonina, witamina D3, białka osoczowe i stężenie jonów wodorowych (pH). Wiele leków i chorób zakłóca ich działanie. Niewielkie odchylenia kalcemii od stanu prawidłowego są zwykle bezobjawowe, większe dają objawy niespecyficzne, a dopiero znaczne dają objawy tężyczki i jej ekwiwalentów (hipokalcemia) lub poliurii i odwodnienia (hiperkalcemia). Leczenia objawowej dyskalcemii wymagają jedynie stany nagłe, pojawiające się zarówno w ostrych zaburzeniach kalcemii, jak i w nagłych pogorszeniach dyskalcemii przewlekłych. W objawowej hipokalcemii podaje się dożylne preparaty wapnia, aż do ustąpienia objawów. W objawowej hiperkalcemii podstawowym leczeniem jest nawadnianie 0,9% NaCl i zahamowanie resorpcji kostnej kalcytoniną oraz bisfosfonianami. Alternatywym leczeniem objawowej hiper- i hipokalcemii jest hemodializa. W artykule przedstawiono najważniejsze przyczyny dyskalcemii oraz zasady ich rozpoznawania, różnicowania i leczenia w stanach ostrych i przewlekłych.
Forum Nefrologiczne 2011, tom 4, nr 4, 373–382

Article available in PDF format

View PDF (Polish) Download PDF file



Renal Disease and Transplantation Forum