Basic HTML Version
41
Forum Medycyny Rodzinnej 2012, tom 6, nr 1, 35–42
Wioletta Barańska-Rybak, Olivia
Komorowska
Zmiany skórne w chorobach
naczyń żylnych
niu owrzodzeń żylnych w połączeniu z kom-
presjoterapią poprawia ich gojenie się [26].
Wydaje się, że substancją wywierającą naj-
więcej klinicznych korzyści na naczynia
żylne jest diosmina. Diosmina należy do bio-
flawonoidów, które są pozyskiwane w spo-
sób naturalny. Jej ochronne działanie na
naczynia krwionośne przejawia się bezpo-
średnim wpływem na mikrokrążenie. Sub-
stancja ta powoduje zmniejszenie przepusz-
czalności śródbłonka naczyń, działając
ochronnie na ich ścianę. Poprzez hamowa-
nie uwalniania wolnych rodników (peroksy-
dacja lipidów, glikacja kolagenu) może wy-
wierać efekt przeciwzapalny. Konsekwencją
działania diosminy na naczynia krwionośne
jest poprawa napięcia ich ścian, zmniejsze-
nie zastoju żylnego, a także, poprzez działa-
nie przeciwzapalne, zmniejszenie agregacji
płytek krwi [25, 27]. Pierwotnie była izolowa-
na z owoców cytrusowych i roślin z rodziny
Rutaceae
(
C. sinensis
,
C. limonia
). Obecnie
jest otrzymywana metodami chemicznymi
z hesperydyny. Diosmina, w związku ze słabą
rozpuszczalnością, wchłania się z przewodu
pokarmowego w niewielkim stopniu
(15–20%), dlatego poddaje się ją procesowi
mikronizacji, otrzymując z cząsteczek o wiel-
kości 20 µm cząsteczki mniejsze niż 2 µm.
Dzięki temu procesowi wzrasta wchłanianie
i tym samym poprawia się skuteczność tera-
peutyczna. Istnieje coraz więcej doniesień
o skuteczności zmikronizowanej diosminy
w leczeniu obrzęku limfatycznego na róż-
nym podłożu przewlekłej niewydolności żyl-
nej oraz po mastektomii. Zaletą preparatu
jest niewątpliwie brak interakcji z innymi le-
kami. Stosowanie leków flebotropowych
działa na zmniejszenie bólu, obrzęku i uczu-
cia ciężkości kończyn, a także poprawia go-
jenie się owrzodzeń żylnych.
Zmiany skórne w przebiegu chorób żył są
obecnie jednym z najpowszechniejszych
problemów zdrowotnych społeczeństw
uprzemysłowionych. Znajomość pierwszych
objawów klinicznych niewydolności żylnej
stanowi niezbędną wiedzę każdego pracow-
nika opieki zdrowotnej. Wiedza na temat
przyczyn oraz objawów wskazujących na
problem z układem żylnym pozwala na sze-
rzenie profilaktyki chorób układu żylnego.
Bardzo ważna jest edukacja chorych, szcze-
gólnie osób z grupy ryzyka wystąpienia tych
schorzeń, odnośnie do metod zapobiegania
i leczenia zmian w przebiegu niewydolności
żylnej.
P I Ś M I E N N I C T W O
1. Jawień A., Grzela T. Epidemiologia przewlekłej
niewydolności żylnej. Prz. Lek. 2004; 8: 30.
2. Szczeklik A. Choroby wewnętrzne. Tom 1. R.1.
Medycyna Praktyczna, Kraków 2005; 393–397.
3. Bergan J. Molecular mechanisms in chronic ve-
nous insufficiency. J. Dtsch. Dermatol. Ges.
2006; 4: 627–628.
4. Raffetto J.D. Dermal pathology, cellular biology
and inflammation in chronic venous disease.
Thromb Res 2009; 123: 68–70.
5. Noszczyk W. Chirurgia. Tom 2. Choroby serca
i naczyń obwodowych. PZWL, Warszawa 2005.
6. Burgdorf W.H.C., Plewig G., Wolff H.H., Landtha-
ler M. Dermatologia Braun-Falco. Czelej, Lublin
2010; 940–941.
7. Ruckley C.V., Evans C.J., Allan P.L., Lee A.J.,
Fowkes F.G. Teleangiectasia in the Edinburgh
Vein Study: epidemiology and association with
trunk varices and symptoms. Eur. J. Vasc. Endo-
vasc. Surg. 2008; 36: 720–722.
8. Cagiatti A., Rosi C., Franceschini M., Innocenzi D.
The nature of skin pigmentation in chronic veno-
us insufficiency: a preliminary report. Eur.
J. Vasc. Endovasc. Surg. 2008; 35: 113–114.
9. Nazarko L. Diagnosis and treatment of venous
eczema. Br. J. Community Nurse 2009; 14: 190–
–192.
10. Jabłońska S., Majewski S. Choroby skóry i cho-
roby przenoszone drogą płciową. PZWL, War-
szawa 2005; 161–162.
11. Szewczyk M.T., Jawień A., Cwajda J. Zaburzenia
integralności skóry u chorych z przewlekłą niewy-
dolnością żylną i owrzodzeniem. Post. Derm.
Alergol. 2005; 3: 145.
Konsekwencją działania
diosminy na naczynia
krwionośne jest poprawa
napięcia ich ścian,
zmniejszenie zastoju
żylnego oraz agregacji
płytek krwi