Basic HTML Version
33
Forum Medycyny Rodzinnej 2012, tom 6, nr 1, 24–34
Romuald Wojtczak i wsp.
Polskie populacyjne epidemiologiczno-
-kliniczne badanie zawrotów głowy
i zaburzeń równowagi — mieszkańcy
miasta i gminy Bytów
środkowego (wyciek z ucha, ból ucha,
n.VII), silny, unieruchamiającyw łóżku zawrót
głowy pojawiający się pierwszy raz w życiu.
Reasumując, zadaniem lekarza rodzin-
nego jest przede wszystkim wykluczenie
ośrodkowych przyczyn dolegliwości. Ponad-
to, z pomocą zespołu specjalistów, lekarz
rodzinny powinien:
— wyselekcjonować chorychz zawrotami gło-
wy wymagających leczenia szpitalnego;
— dokonać wstępnej oceny miejsca uszko-
dzenia układu równowagi (uszkodzenie
obwodowe, uszkodzenie ośrodkowe);
— próbować określić przyczynę zawrotów
głowy i zaburzeń równowagi oraz ukie-
runkować leczenie.
W realizacji wyżej wymienionych zadań
stojących przed lekarzem rodzinnym cen-
nym narzędziem może się stać ankieta epi-
demiologiczno-kliniczna [19, 20].
WNIOSKI
1. Zawroty głowy i zaburzenia równowagi
występują u co 6. (16,4%) mieszkańca
miasta i gminy Bytów.
2. Zawroty głowy i zaburzenia równowagi
występują:
— częściej u osób starszych (2/3 po 50. rż.),
ponad 2-krotnie częściej u kobiet niż
mężczyzn;
— u osób młodych przyjmują postać
vertigo
(zawrót związany z uczuciem wirowania
ciała), u osób po 50. roku życia są zwią-
zane głównie z zaburzeniami postawy
(
disequilibrium
);
— u ponad połowy są prowokowane rucha-
mi głowy lub ciała;
— częściej u osób chorujących na: nadciś-
nienie tętnicze, cukrzycę, hipercholeste-
rolemię, niedoczynność tarczycy, zabu-
rzenia rytmu serca, depresję;
— częściej u kobiet stosujących zastępczą
terapię hormonalną i/lub leki antykon-
cepcyjne oraz u osób leczonych lekami
przeciwpadaczkowymi.
3. Prawdopodobnym miejscem uszkodze-
nia układu równowagi u większości cho-
rych była jego część ośrodkowa (57,2%),
a najczęściej stwierdzaną przyczyną —
choroby ucha wewnętrznego (29%).
4. Stworzona na potrzeby badań epidemio-
logiczno-klinicznych ankieta okazała się
przydatna, zwłaszcza na wstępnym eta-
pie diagnozowania zawrotów głowy i za-
burzeń równowagi prowadzonego przez
lekarza rodzinnego.
Artykuł został opracowany w oparciu
o materiały naukowe będące podstawą
rozprawy doktorskiej jednego z autorów
(R.W.) [21].
P I Ś M I E N N I C T W O
1. Kroenke K., Price R.K. Symptoms in the commu-
nity: prevalence, classification, and psychiatric
commorbidity. Arch. Intern. Med. 1993; 153:
2474–2480.
2. Jackler R.K., Brackmann D.E. (red.). Neurotolo-
gy. 2
nd
ed. Mosby, Philadelphia 2005.
3. Goebel J.A. Practical management of the dizzy
patent. 2
nd
ed. Lippincott Williams & Wilkins, Phi-
ladelpha 2008.
4. Janczewski G., Latkowski B. Otoneurologia.
T. I–II. Bel Corp., Warszawa 1998.
5. Janczewski G., Pierchała K. Zawroty głowy. Va-
demecum lekarza praktyka. Wyd. 3. Agencja
Kangur, Warszawa 2004: 3–148.
6. Obrębowski A. Standardy rozpoznawania i lecze-
nia zawrotów głowy. Ośrodek Informacji Nauko-
wej OINPHARMA Sp. z o.o., Warszawa 2010.
7. Gopinath B., McMahon C.M., Rochtchina E., Mit-
chell P. Dizziness and vertigo in an older popula-
tion: the Blue Mountains prospective cross-sectio-
nal study. Clin. Otolaryngol. 2009; 34 (6): 552–556.
8. Neuhauser H.K., Brevern M., Radtke A. i wsp. Epi-
demiology of vestibular vertigo. A neurotologic
survey of the general population. Neurology
2005; 65: 898–904.
9. Storper I.S. Dizziness and hearing loss. W: Row-
land L.P. (red.). Merrit’s neurology. Wyd. 11. Lip-
pincott Williams & Wilkins, Philadelphia 2005.