Wizerunek ciała kobiet otyłych: poziom zadowolenia z poszczególnych części ciała oraz wpływ uczestnictwa w interdyscyplinarnym programie redukcji wagi na samoocenę własnej atrakcyjności

Streszczenie

Wstęp. Wizerunkiem ciała nazywa się zinternalizowane spojrzenie na samego siebie, zależne od subiektywnego odbioru oceny otoczenia i emocji tym wywołanych. Niska ocena własnej atrakcyjności wywołuje negatywne stany emocjonalne. Jest to utrudnieniem we wprowadzaniu zmian stylu życia niezbędnych w leczeniu nadwagi i otyłości.

Cel pracy. Analiza poziomu zadowolenia z własnego ciała kobiet otyłych oraz określenie zmian w tym zakresie pojawiających się po uczestnictwie w zorganizowanej formie odchudzania się.

Materiał i metody. Badaniem objęto 50 kobiet, w wieku od 24 do 65 lat z indeksem masy ciała > 25. Uczestniczki były pacjentkami Oddziału Leczenia Otyłości Miejskiego Szpitala Zespolonego w Olsztynie. Zastosowanym narzędziem badawczym była Skala Zadowolenia z Poszczególnych Części i Parametrów Ciała autorstwa Alicji Głębockiej.

Wyniki. Pacjentki wykazywały niski poziom zadowolenia z talii m = 2,14 (0,67), brzucha m = 1,66 (0,75), bioder m = 2,41 (0,76), ud m = 1,89 (0,84), nóg m = 2,02 (0,89) oraz wagi m = 1,56 (0,87). Poziom zadowolenia z wyglądu twarzy m = 6,1 (0,73), ramion m = 6,74 (0,82), piersi m = 5,9 (0,83), wzrostu m = 6,32 (0,75) były na poziomie przeciętnym. Pobyt na turnusie odchudzającym spowodował istotny wzrost zadowolenia z talii t(49) = –7,624; brzucha t(49) = –5,996; bioder t(49) = –2,824; wagi t(49) = –6,725 oraz twarzy t(49) = –2,064.

Wnioski. Interwencje interdyscyplinarne w leczeniu otyłości są skutecznym sposobem na poprawę samooceny własnej atrakcyjności kobiet otyłych.