Zespół żyły głównej górnej

Janina Aleszewicz-Baranowska; Wanda Komorowska

Tom 1, Nr 4 (2007)

Wybrane problemy kliniczne

Opublikowany online: 2007-09-07

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Zespół żyły głównej górnej

Janina Aleszewicz-Baranowska, Wanda Komorowska

Forum Medycyny Rodzinnej 2007;1(4):358-361.

Tom 1, Nr 4 (2007)

Wybrane problemy kliniczne

Opublikowany online: 2007-09-07

Streszczenie

Zespół żyły głównej górnej (SVCS) powstaje na skutek upośledzenia drożności naczynia przez ucisk z zewnątrz lub obstrukcję wewnętrznego światła żyły przez masy patologiczne, na przykład skrzeplinę albo czop nowotworowy. W przypadku nagłego zwężenia żyły głównej górnej ciśnienie w naczyniu może wzrosnąć powyżej 30 mm Hg, u pacjenta mogą wystąpić objawy bezpośredniego zagrożenia życia wynikające z obrzęku mózgu i krtani. Zespół żyły głównej górnej najczęściej ma przebieg przewlekły, ciśnienie w dorzeczu żyły głównej górnej zwiększa się stopniowo, a u pacjenta wytwarza się krążenie oboczne. Leczenie jest uzależnione od etiologii. W zakrzepicy stosuje się leczenie trombolityczne i przeciwzakrzepowe. Udrożnienie światła naczynia uzyskuje się poprzez założenie stentu wewnątrznaczyniowego lub chirurgicznie wytwarza się zespolenie omijające. W chłoniakach i niektórych typach nowotworów radioterapia i chemioterapia poprzez zmniejszenie masy guza mogą łagodzić objawy zespołu żyły głównej górnej.