English Polski
Tom 9, Nr 1 (2014)
Wytyczne a praktyka kliniczna – forum dyskusyjne kardiologów
Opublikowany online: 2014-03-19

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 1206
Wyświetlenia/pobrania artykułu 19411
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Choroba węzła zatokowego — czy stymulator jest zawsze najlepszym rozwiązaniem?

Dawid Bąkowski, Maciej Młodnicki, Beata Wożakowska-Kapłon
Folia Cardiologica 2014;9(1):91-94.

Streszczenie

W niniejszej pracy zaprezentowano dwa przypadki pacjentek z objawową dysfunkcją węzła zatokowego. W pierwszym przypadku przeprowadzenie skutecznego zabiegu ablacji nawrotnego częstoskurczu z łącza przedsionkowo-komorowego pozwoliło uniknąć implantacji stymulatora serca z powodu bradykardii i zahamowań zatokowych. W drugim przypadku podanie w skojarzeniu propafenonu i metoprololu w celu przywrócenia rytmu zatokowego u chorej z migotaniem przedsionków spowodowało zaawansowaną niewydolność węzła zatokowego z koniecznością zastosowania czasowej stymulacji serca. W pracy podjęto temat nie zawsze łatwej kwalifikacji chorych do stałej stymulacji serca w chorobie węzła zatokowego ze szczególnym uwzględnieniem zespołu tachykardia–bradykardia. Na wskazania do implantacji rozrusznika serca w tym zespole wpływają nie tylko objawy kliniczne zależne od bradykardii, ale także przebieg i sposób leczenia współistniejącej arytmii nadkomorowej.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF