Tom 6, Nr 3 (2011)
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2011-09-07
Zależne od płci korzyści wynikające z transportu na zabieg pierwotnej angioplastyki wieńcowej — czy w przypadku mężczyzn i kobiet są one takie same?
Folia Cardiologica Excerpta 2011;6(3):153-161.
Streszczenie
Wstęp: Wielkość zawału serca koreluje z długością okresu, przez który tętnica wieńcowa
pozostaje zamknięta. Chociaż ze zgromadzonych dotychczas dowodów naukowych wynika, że
transport pacjenta na zabieg pierwotnej angioplastyki wieńcowej poprawia wyniki leczenia, to
jak na razie nie osiągnięto konsensusu co do ewentualnych różnic w rokowaniu pomiędzy
mężczyznami a kobietami. W przeprowadzonym badaniu porównano rezultaty leczenia u mężczyzn
i kobiet z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) przenoszonych z innego
szpitala z wynikami leczenia u mężczyzn i kobiet ze STEMI, którzy zostali bezpośrednio
przetransportowani do ośrodka prowadzącego leczenie inwazyjne.
Metody: Pierwotną angioplastykę wieńcową wykonano u 10 708 pacjentów. Spośród tych chorych 3359 mężczyzn i 1469 kobiet przetransportowano bezpośrednio do pracowni kardiologii inwazyjnej, a 4135 mężczyzn i 1745 kobiet przeniesiono z innej placówki. Śmiertelność wewnątrzszpitalna oraz śmiertelność w 1., 6. i 12. miesiącu po wypisaniu ze szpitala była znamiennie większa u kobiet niż u mężczyzn. Rokowanie u kobiet transportowanych bezpośrednio do pracowni kardiologii inwazyjnej było podobne do rokowania u kobiet przenoszonych z innej placówki. U kobiet transportowanych z innego szpitala stwierdzono jednak nieznamienny statystycznie trend w kierunku większej śmiertelności w 6. i 12. miesiącu po wypisie ze szpitala.
Wnioski: Aby zmniejszyć śmiertelność u chorych ze STEMI, nie wolno opóźniać natychmiastowego leczenia reperfuzyjnego. Jest to szczególnie istotne w przypadku kobiet, które są narażone na większe ryzyko zgonu.
(Folia Cardiologica Excerpta 2011; 6, 3: 153–161)
Metody: Pierwotną angioplastykę wieńcową wykonano u 10 708 pacjentów. Spośród tych chorych 3359 mężczyzn i 1469 kobiet przetransportowano bezpośrednio do pracowni kardiologii inwazyjnej, a 4135 mężczyzn i 1745 kobiet przeniesiono z innej placówki. Śmiertelność wewnątrzszpitalna oraz śmiertelność w 1., 6. i 12. miesiącu po wypisaniu ze szpitala była znamiennie większa u kobiet niż u mężczyzn. Rokowanie u kobiet transportowanych bezpośrednio do pracowni kardiologii inwazyjnej było podobne do rokowania u kobiet przenoszonych z innej placówki. U kobiet transportowanych z innego szpitala stwierdzono jednak nieznamienny statystycznie trend w kierunku większej śmiertelności w 6. i 12. miesiącu po wypisie ze szpitala.
Wnioski: Aby zmniejszyć śmiertelność u chorych ze STEMI, nie wolno opóźniać natychmiastowego leczenia reperfuzyjnego. Jest to szczególnie istotne w przypadku kobiet, które są narażone na większe ryzyko zgonu.
(Folia Cardiologica Excerpta 2011; 6, 3: 153–161)
Słowa kluczowe: zawał serca z uniesieniem odcinka STczas do reperfuzjitransport choregopłeć