Monitorowanie metabolizmu glukozy u pacjentów żywionych dojelitowo

Streszczenie

Hiperglikemia jest częstym zjawiskiem u pacjentów w stanie krytycznym, przy czym ze szczególnie dużą częstością występuje u chorych otrzymujących żywienie wspomagane. Jedną z najczęściej stosowanych form takiego żywienia stanowi żywienie dojelitowe. Do grupy pacjentów, którzy je otrzymują, należą chorzy na cukrzycę typu 1, cukrzycę typu 2 oraz inne postacie cukrzycy, a także chorzy, u których wcześniej nie stwierdzono cukrzycy. Podstawą farmakoterapii w tych stanach jest insulinoterapia. Zasady takiego leczenia u chorych z wcześniej rozpoznaną cukrzycą regulują wytyczne Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego. Jak wynika z danych z piśmiennictwa, szczególnej uwagi wymagają pacjenci, u których wystąpiła hiperglikemia bez wcześniej stwierdzonej cukrzycy. Patomechanizm tego rodzaju zaburzeń jest bardzo złożony i chorzy ci wymagają szczególnej staranności przy ustalaniu programu insulinoterapii. Dotychczas brak jednoznacznych wytycznych w tym zakresie.