Basic HTML Version
23
Agnieszka Kapłon-Cieślicka, Krzysztof J. Filipiak,
Dronedaron w leczeniu AF — krajobraz po badaniu PALLAS
www.chsin.viamedica.pl
żenia odstępu QT, ryzyko wystąpienia wielokształtnego
częstoskurczu komorowego typu
torsade de pointes
w trak-
cie leczenia dronedaronem jest zatem stosunkowo niskie.
Zmniejszenie częstości występowania EADpodwpływem
dronedaronumoże wynikać z blokowania kanałów sodo-
wych I
Na
i wapniowych I
CaL
[5, 6, 8]. Amiodaron, podob-
nie jak dronedaron, hamuje prądy sodowe, a także zmniej-
sza częstość EADwmodelach eksperymentalnych [5, 6, 8].
Dronedaron różni się jednak od amiodaronu siłą blokady
kanałów sodowych, co może powodować dalsze obniże-
nie ryzyka wystąpienia
torsade de pointes
[8]. Jednocześnie
jednakwpływdronedaronu na kanały sodowe jest znacz-
nie słabszy niż wpływ leków antyarytmicznych I klasy,
dzięki czemu lek ten nie zmniejsza w istotnym stopniu
amplitudy potencjału czynnościowego i szybkości prze-
wodzenia, co—na drodze zwiększenia prawdopodobień-
stwa zawiązania się pętli
re-entry
pobudzenia krążącego—
jest głównym mechanizmem proarytmicznego działania
leków klasy I [6].
Poza zmniejszaniemczęstości występowania EADdro-
nedaron cechują jeszcze dwieważnewłaściwości, które go
istotnie odróżniają od typowych leków klasy III i powo-
dują, że w porównaniu z nimi lek ten wykazuje mniejszy
potencjał proarytmiczny. Po pierwsze, wprzeciwieństwie
do sotalolu, dronedaron powoduje równomierne wydłu-
żenie potencjału czynnościowegowwarstwach podwsier-
dziowej i podnasierdziowej mięśniówki komór, co zapo-
biega powstawaniu lokalnych bloków przewodzenia,
usposabiających do powstawania pobudzeń krążących
[5–7]. Oznacza to, że —w przeciwieństwie do sotalolu —
dronedaron można prawdopodobnie bezpiecznie stoso-
wać u pacjentów z przerostemmięśnia lewej komory ser-
ca. Po drugie, stosowanie dronedaronu nie wiąże się z tak
zwanym efektem
reverse use-dependence
, charakterystycz-
nymdla leków antyarytmicznych klasy III [5, 9]. Efekt ten
polega na tym, że wydłużenie potencjału czynnościowe-
go pod wpływem działania leków klasy III jest odwrot-
nie proporcjonalne do częstości rytmu serca. Wydłuże-
nie okresu refrakcji jest zatem najmniejsze przy szybkiej
czynności serca, co sprawia, że leki tej klasy są stosunko-
wo bardziej skuteczne w zapobieganiu zaburzeniom ryt-
mu niż w ich przerywaniu. Ponadto ta właściwość leków
klasy III zwiększa ryzyko wystąpienia EAD, a w konse-
kwencji — częstoskurczów komorowych typu
torsade de
pointes
przy wolnej czynności serca. Hipotetyczne
zmniejszenie częstości występowania EAD i częstoskur-
czów typu
torsade de pointes
w trakcie leczenia droneda-
ronem wynika zatem, z jednej strony, z zapobiegania
nadmiernemu wydłużeniu potencjału czynnościowego
przy wolnej czynności serca, a z drugiej strony — z osła-
bienia skłonności do powstawania EAD na drodze bloko-
wania kanałów jonowych.
Rycina 1.
Porównanie struktury cząsteczek dronedaronu i amiodaronu (źródło: [1])