open access

Vol 7, No 2 (2000): Folia Cardiologica
Original articles
Submitted: 2013-01-14
Published online: 2000-06-07
Get Citation

Morfologiczne aspekty jednojamowej prawokomorowej stałej stymulacji serca. Część II: Zmiany odczynowo-włóknikowe w aspekcie rozwoju niedomykalności trójdzielnej

Dariusz Kozłowski, Wojciech Krupa, Edward Koźluk, Ada Dubaniewicz, Marek Grzybiak, Monika Adamowicz, Grzegorz Piwko, Grażyna Piszczatowska, Ewa Walczak, Franciszek Walczak
Folia Cardiol 2000;7(2):105-111.

open access

Vol 7, No 2 (2000): Folia Cardiologica
Original articles
Submitted: 2013-01-14
Published online: 2000-06-07

Abstract

Cel pracy: Implantacja elektrody do stałej stymulacji w prawej komorze serca niesie ze sobą ryzyko wytworzenia odczynu włóknikowego pomiędzy tkanką a różnymi częściami elektrody, prowadząc do ścisłego jej przymocowania do mięśniówki serca lub innych jego struktur. W związku z powyższym postanowiliśmy ocenić morfologiczne zmiany dotyczące zastawki trójdzielnej w aspekcie rozwoju jej niedomykalności.
Materiał i metody: Badanie zostało przeprowadzone na materiale autopsyjnym 60 ludzkich serc (24 K, 36 M) w wieku 45-95 lat, utrwalonych w roztworze formaliny z etanolem. Zastosowano klasyczne metody badań makroskopowych, zwracając szczególną uwagę na odczyny pomiędzy elektrodą a strukturami zastawki trójdzielnej.
Wyniki: W 44 badanych sercach (73,3%) tylny płatek zastawki trójdzielnej był pogrubiony i wykazywał cechy upośledzonej ruchomości. Wśród tej grupy 24 serca wykazywały dodatkowo pogrubienie płatka przegrodowego oraz spoidła pomiędzy płatkiem tylnym i przegrodowym. W wyżej wymienionych przypadkach odczyn zapalny obejmował płatki zastawki trójdzielnej i rozprzestrzeniał się także na sąsiadujące części elektrody. Powodowało to rozwój niedomykalności trójdzielnej dużego stopnia. W pozostałych sercach ruchomość płatków pozostawała niezmieniona. W 52 sercach (86,6%) reakcja włóknikowa rozprzestrzeniała się na sąsiadujące z zastawką części elektrody rozrusznika. Długość otoczki włóknikowej wokół elektrody wahała się od 4 do 8 mm (śr. 5 ± 2 mm). Końcówka elektrody znajdująca się w jamie prawej komory w 56 preparatach (93,3%) była otoczona przez grubą otoczkę włóknistą częściowo pokrytą przez wsierdzie.
Wnioski: Stwierdziliśmy, że w 74% badanych serc włóknienie obejmowało miejsca kontaktu elektrody z wsierdziem pokrywającym struktury zastawki trójdzielnej lub z miokardium prawej komory. Stopień nasilenia odczynu zależał od czasu, który upłynął od implantacji elektrody, typu końcówki, nie wykazywał natomiast związku z rodzajem materiału izolacyjnego elektrody.

Abstract

Cel pracy: Implantacja elektrody do stałej stymulacji w prawej komorze serca niesie ze sobą ryzyko wytworzenia odczynu włóknikowego pomiędzy tkanką a różnymi częściami elektrody, prowadząc do ścisłego jej przymocowania do mięśniówki serca lub innych jego struktur. W związku z powyższym postanowiliśmy ocenić morfologiczne zmiany dotyczące zastawki trójdzielnej w aspekcie rozwoju jej niedomykalności.
Materiał i metody: Badanie zostało przeprowadzone na materiale autopsyjnym 60 ludzkich serc (24 K, 36 M) w wieku 45-95 lat, utrwalonych w roztworze formaliny z etanolem. Zastosowano klasyczne metody badań makroskopowych, zwracając szczególną uwagę na odczyny pomiędzy elektrodą a strukturami zastawki trójdzielnej.
Wyniki: W 44 badanych sercach (73,3%) tylny płatek zastawki trójdzielnej był pogrubiony i wykazywał cechy upośledzonej ruchomości. Wśród tej grupy 24 serca wykazywały dodatkowo pogrubienie płatka przegrodowego oraz spoidła pomiędzy płatkiem tylnym i przegrodowym. W wyżej wymienionych przypadkach odczyn zapalny obejmował płatki zastawki trójdzielnej i rozprzestrzeniał się także na sąsiadujące części elektrody. Powodowało to rozwój niedomykalności trójdzielnej dużego stopnia. W pozostałych sercach ruchomość płatków pozostawała niezmieniona. W 52 sercach (86,6%) reakcja włóknikowa rozprzestrzeniała się na sąsiadujące z zastawką części elektrody rozrusznika. Długość otoczki włóknikowej wokół elektrody wahała się od 4 do 8 mm (śr. 5 ± 2 mm). Końcówka elektrody znajdująca się w jamie prawej komory w 56 preparatach (93,3%) była otoczona przez grubą otoczkę włóknistą częściowo pokrytą przez wsierdzie.
Wnioski: Stwierdziliśmy, że w 74% badanych serc włóknienie obejmowało miejsca kontaktu elektrody z wsierdziem pokrywającym struktury zastawki trójdzielnej lub z miokardium prawej komory. Stopień nasilenia odczynu zależał od czasu, który upłynął od implantacji elektrody, typu końcówki, nie wykazywał natomiast związku z rodzajem materiału izolacyjnego elektrody.
Get Citation

Keywords

stała stymulacja serca; zmiany odczynowo-włóknikowe; niedomykalność zastawki trójdzielnej; różne typy elektrod

About this article
Title

Morfologiczne aspekty jednojamowej prawokomorowej stałej stymulacji serca. Część II: Zmiany odczynowo-włóknikowe w aspekcie rozwoju niedomykalności trójdzielnej

Journal

Cardiology Journal

Issue

Vol 7, No 2 (2000): Folia Cardiologica

Pages

105-111

Published online

2000-06-07

Page views

632

Article views/downloads

1214

Bibliographic record

Folia Cardiol 2000;7(2):105-111.

Keywords

stała stymulacja serca
zmiany odczynowo-włóknikowe
niedomykalność zastawki trójdzielnej
różne typy elektrod

Authors

Dariusz Kozłowski
Wojciech Krupa
Edward Koźluk
Ada Dubaniewicz
Marek Grzybiak
Monika Adamowicz
Grzegorz Piwko
Grażyna Piszczatowska
Ewa Walczak
Franciszek Walczak

Regulations

Important: This website uses cookies. More >>

The cookies allow us to identify your computer and find out details about your last visit. They remembering whether you've visited the site before, so that you remain logged in - or to help us work out how many new website visitors we get each month. Most internet browsers accept cookies automatically, but you can change the settings of your browser to erase cookies or prevent automatic acceptance if you prefer.

By VM Media Group sp. z o.o., Grupa Via Medica, ul. Świętokrzyska 73, 80–180 Gdańsk, Poland
tel.:+48 58 320 94 94, fax:+48 58 320 94 60, e-mail: viamedica@viamedica.pl