open access
Analiza czynników wpływających na dyspersję QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej
open access
Abstract
Materiał i metody: Badaniem objęto 52 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, których poddano interwencyjnemu leczeniu reperfuzyjnemu za pomocą PTCA. Badanie EKG wykonywano przy przyjęciu (badanie wyjściowe) i po 12 godzinach po przeprowadzeniu zabiegu PTCA. Pomiarów dokonywały ręcznie dwie niezależne osoby; w przypadku niezgodności wyliczano średnią i taki wynik uznawano za ostateczny. W obu badaniach EKG obliczano QTc według wzoru Bezetta oraz dyspersję QTc jako różnicę miedzy maksymalną i minimalną wartością QTc w tej samej ewolucji serca. Ze względu na dynamikę dyspersji QTc pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę A - ze skróceniem dyspersji QTc po interwencji i grupę B - z wydłużeniem dyspersji QTc po interwencji.
Wyniki: Grupa A liczyła 27 pacjentów (19 mężczyzn i 8 kobiet), zaś grupa B - 25 osób (17 mężczyzn i 8 kobiet). W grupie A średnia wartość dyspersji QTc przed zabiegiem wyniosła 123,92 ± 33,78 ms, po zabiegu 85,73 ± 56,06 ms, w grupie B odpowiednio: 78,24 ± 60 ms oraz 119,53 ± 44,33. Ryzyko zwiększenia dyspersji QTc po angioplastyce wzrastało 5-krotnie, jeżeli doszło do niepełnej rewaskularyzacji (OR = 4,89; p < 0,03).
Wnioski: Brak spadku dyspersji QTc po angioplastyce wieńcowej jest charakterystyczny dla pacjentów z chorobą wielonaczyniową. Skuteczne przywrócenie przepływu wieńcowego skraca dyspersję QTc w ostrej fazie zawału serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 513–519)
Abstract
Materiał i metody: Badaniem objęto 52 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, których poddano interwencyjnemu leczeniu reperfuzyjnemu za pomocą PTCA. Badanie EKG wykonywano przy przyjęciu (badanie wyjściowe) i po 12 godzinach po przeprowadzeniu zabiegu PTCA. Pomiarów dokonywały ręcznie dwie niezależne osoby; w przypadku niezgodności wyliczano średnią i taki wynik uznawano za ostateczny. W obu badaniach EKG obliczano QTc według wzoru Bezetta oraz dyspersję QTc jako różnicę miedzy maksymalną i minimalną wartością QTc w tej samej ewolucji serca. Ze względu na dynamikę dyspersji QTc pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę A - ze skróceniem dyspersji QTc po interwencji i grupę B - z wydłużeniem dyspersji QTc po interwencji.
Wyniki: Grupa A liczyła 27 pacjentów (19 mężczyzn i 8 kobiet), zaś grupa B - 25 osób (17 mężczyzn i 8 kobiet). W grupie A średnia wartość dyspersji QTc przed zabiegiem wyniosła 123,92 ± 33,78 ms, po zabiegu 85,73 ± 56,06 ms, w grupie B odpowiednio: 78,24 ± 60 ms oraz 119,53 ± 44,33. Ryzyko zwiększenia dyspersji QTc po angioplastyce wzrastało 5-krotnie, jeżeli doszło do niepełnej rewaskularyzacji (OR = 4,89; p < 0,03).
Wnioski: Brak spadku dyspersji QTc po angioplastyce wieńcowej jest charakterystyczny dla pacjentów z chorobą wielonaczyniową. Skuteczne przywrócenie przepływu wieńcowego skraca dyspersję QTc w ostrej fazie zawału serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 513–519)
Keywords
ostry zespół wieńcowy; zawał serca; QT; dyspersja; pierwotna angioplastka wieńcowa
About this articleTitle
Analiza czynników wpływających na dyspersję QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej
Journal
Issue
Vol 11, No 7 (2004): Folia Cardiologica
Pages
513-519
Published online
2004-06-28
Page views
494
Article views/downloads
782
Bibliographic record
Folia Cardiol 2004;11(7):513-519.
Keywords
ostry zespół wieńcowy
zawał serca
QT
dyspersja
pierwotna angioplastka wieńcowa
Authors
Dominik Osman
Michał Stachura
Agnieszka Nowak
Beata Pawlina
Maria Kordybach
Maciej Zarębiński
Robert Olszewski i Jerzy Adamus
